"Ik werd spelenderwijs verliefd op Delft"

Op 13 april speelt Pink Project in Theater de Veste. Een soort van thuiswedstrijd voor de Pink Floyd Tributeband, want de oorsprong van de band is onmiskenbaar Delfts, vertelt medeoprichter en zanger-gitarist Peter Chattelin.

Peter Chattelin is van geboorte een Hagenaar, maar woont inmiddels al weer vijftien jaar in Delft. "Ik kwam hier te werken bij een audiospecialist op de Koornmarkt en van daaruit heb ik ontdekt hoe leuk Delft is. Het Delftse publiek is open, leuk en spontaan. Je mag wel zeggen dat ik spelenderwijs verliefd ben geworden op de stad, aldus de muzikant en audio-specialist, die nu zijn eigen zaak in high-end hifi apparatuur heeft in Den Haag.

Tributeband
'Spelenderwijs' mag je in dit geval letterlijk nemen, want het was ook in Delft dat Peter in aanraking kwam met de muziek die hem zelf het podium op zou voeren: Pink Floyd. "Ik ging tin 1980 met collega's mee naar de originele The Wall show van Pink Floyd zelf. Ik zag en onderging de show en dat was een ommezwaai in mijn leven. Ik wilde bas spelen en zingen zoals die man." (Roger Waters – EvE). Het kostte Chattelin veertien jaar om te leren spelen en zingen, voordat zijn droom uitkwam. "In 1995 kwam alles bij elkaar", herinnert hij zich. "We hadden de juiste musici en de juiste technici om The Wall uit te voeren; drie uitverkochte concerten in het Korso Theater." Oorspronkelijk was Pink Project bedoeld als een eenmalig project, maar het concept sloeg zo aan dat er een vervolg kwam. "In feite zijn wij de allereerste echte tributeband van Nederland", aldus Chattelin. In 1998 kreeg het project een vervolg toen Pink Project als openingsact van de Mooi Weer Spelen het concert '25th anniversary of The Dark Side of the Moon' uitvoerde op de Markt, met als speciale gasten Job Tarenskeen en Jan Akkerman. "Met ruim 11.000 mensen op de markt ons grootste publiek ooit." Tot 2002 ging Chattelin vervolgens verder met eigen muziek en kleine optredens, maar toen ze aansloten bij een professioneel boekingsbureau begon de bal echt te rollen. Sindsdien is de band constant op tour. Zo stonden ze in 2010 met The Wall bij Lijm & Cultuur en stonden ze drie keer voor een uitverkocht Ahoy.

Respect en emotie
En nog steeds is Chattelin het niet zat: "we zoeken naar bijzondere dingen, door op te treden met gastmuzikanten zoals topcelliste Maya Fridman proberen we niet vast te roesten." Het gaat Chattelin bepaald niet om beroemdheid of succes, benadrukt hij. "We verdienen er ook niets aan. Integendeel. Waar het mij om gaat is enerzijds het respect voor de muzikanten en de muziek die zij gemaakt hebben, en anderzijds het gevoel dat we mensen daardoor mee kunnen geven. Zeg maar ze opnieuw meenemen naar " dat " moment waarop op ze zelf ooit Floyd, Roger Waters of David Gilmour hebben gezien. Dat doe ik in mijn werk ook: ik verkoop geen apparatuur, maar tijdmachines die mensen terug kan brengen naar een bijzonder muzikaal moment in hun leven. Want muziek is herinnering en emotie. Dat moeten mensen blijven voelen bij onze muziek. Het moet geen kunstje worden."