Oud-hockeyer Eric Pool blikt terug. (Foto: Koos Bommelé)
Oud-hockeyer Eric Pool blikt terug. (Foto: Koos Bommelé)

Eric Pool onderdeel van een getalenteerde net niet generatie

sport

Eric Pool speelde in 11 jaar tijd 9 seizoenen in het eerste van Ring Pass. De selectie stond bol van talent, maar eindigde elk seizoen net onder de top.

Door Alphons de Wit sr.

"Bij toeval kwam ik met hockey in contact", kijkt Eric, adviseur bij Ruitenberg accountants, terug. "Ik voetbalde bij Concordia en deed een keer mee aan een familietoernooi bij Hudito. Ik stond met een stick in mijn handen en ik bakte er werkelijk helemaal niets van. Op een of andere manier werd ik er door gepakt en ik kon het niet uitstaan dat het niet wilde lukken. Toen ben ik vervolgens dag en nacht op het hockeyveld gaan staan. Toen ik thuiskwam met de mededeling dat ik ging hockeyen snapte mijn vader er niets van."
Pool koos aanvankelijk voor Hudito. "Daar kende ik mensen. Ik ontwikkelde me als hockeyer en vervolgens vond ik dat ik in het hoogste team thuishoorde, maar dat lukte niet. Ik was daar best fanatiek in. Ik kende een aantal jongens bij Ring Pass en die zeiden dat ik wel in de B1 zou komen. In die tijd was het nog niet de gewoonte om van vereniging te veranderen, maar ik deed dat toch. Ik wilde wel graag op het hoogste niveau spelen binnen de vereniging. Ring Pass was een familievereniging en het kon wel helpen als je familie of vrienden in de vereniging had spelen. Dan had je destijds een klein streepje voor. Ik miste dat streepje en zo kwam ik vanuit de jeugd ook eerst in het tweede.
In die tijd maakte Ring Pass de sprong van de derde naar de eerste klasse en toen ik op mijn 21ste in het eerste terechtkwam speelden we op een aardig niveau. We hebben daar lang gespeeld. Te lang voor het mooi want we waren een zeer getalenteerde lichting, maar we hadden het mentaal niet altijd even makkelijk.
We speelden met Stefan Nühn, Piet Hein Nühn en Marco van Dam, wiens zoon nu in het Nederlands Elftal speelt. We konden van iedereen winnen maar het was moeilijk om een hele competitie mee te blijven doen.
Ik geloof dat een team dat kampioen wil worden moet bestaan uit een mix. Wij hadden een team met uitsluitend jongens van rond de twintig. Daar hadden er een paar van achter in de twintig bij moeten lopen dan hadden we waarschijnlijk wel een keer kampioen geworden. Ondanks de grote talenten eindigden we altijd vlak onder de top."
Eric Pool hing de stick tijdelijk aan de wilgen omdat ook aan een maatschappelijke carrière gewerkt moest worden en met hem verdwenen drijvende krachten als Marco van Dam en Stefan Nühn naar andere verenigingen.
"En toen kwam Theo Rethans terug als trainer. Theo paste uitstekend bij de groep bovendien waren de spelers allemaal ouder geworden. De jongens die eerder vertrokken, keerden weer terug en met dat team zijn we kampioen geworden en promoveerden we naar de overgangsklasse. Het was heerlijk spelen met Stefan in het centrum van de verdediging."
Er werd veel gelachen bij Ring Pass, toch vindt Eric het moeilijk om de practical jokes te memoreren. "Die zijn alleen leuk op het moment dat je ze meemaakt. Als je ze navertelt snapt niemand ze. Eentje dan: we moesten voor een wedstrijd naar Groningen. Paul Tersmette, ons teamleider, raakte de weg kwijt in de Flevopolder. Navigatie was er nog niet. Op zeker moment zagen we een auto staan en we zouden even de weg vragen. De ramen waren beslagen en daar lag een stelletje de liefde te bedrijven. We hebben toch maar op de ramen gebonkt want we moesten naar Groningen.
Theo Rethans was een geweldige trainer en hij was ook altijd erg nerveus. Hij zou wat voorlezen van een papiertje maar dat kon hij niet lezen omdat zijn handen zo trilden. Toen we lachten vroeg hij:' zijn jullie dan nooit zenuwachtig. Waarop een van de jongens zei 'de laatste vijf minuten van de wedstrijd, of er genoeg bier koud staat.
Er ontstond een bijzondere band met Vitesse Delft toen we het café van Bertus Rosierse bezochten. Rosierse vond dat leuk en kwam ook bij onze wedstrijden kijken. Uiteindelijk leidde dat tot de traditie dat we een helft hockeyend en een helft voetballend tegen Vitesse speelde. Tijdens de hockeyhelft scoorden we er op los. Het voetbal gedeelte leverde meer problemen op, maar met hard lopen en in de weg lopen konden we het Vitesse knap lastig maken. Een uniek initiatief is nooit gerealiseerd: we wilden een wedstrijd spelen waarbij Vitesse gecoached werd door onze Theo Rethans en wij door Vitesse trainer Peter van Velzen. We wilden dat doen als beide ploegen veilig waren in de competitie. Helaas bleef Vitesse tot de laatste speeldag in de degradatiestrijd gewikkeld zodat het er helaas nooit van is gekomen."
Eric Pool beëindigde zijn carrière bij de veteranen van Ring Pass. We speelden op het hoogste veteranenniveau. Onze coach wilde kampioen van Nederland worden met ons. We deden twee keer mee en werden twee keer tweede door de onervarenheid van de coach."