Dubbel Delft

'Waar woon je?', vroeg een vriendje in spe van Willem De Bie op de lagere school, 'In de Rubber Stichting'. Een vragend gezicht was de reactie; vriendje had werkelijk geen idee dat je blijkbaar ook in een fabriek kon wonen. Dat was oorspronkelijk ook niet de bedoeling. Vader De Bie had een baan aangenomen bij de Rubber-Stichting aan de Oostsingel waarbij hem verteld was dat er een dienstwoning voor hem en zijn gezin zou worden gebouwd. Tot die tijd was 't behelpen: eerst werd het een directiekeet als tijdelijke woning, daarna werd het een woonwagen naast het gebouw. Zoon Willem werd geboren in de directiekeet, zoon Johannes in de woonwagen. De dienstwoning kwam er niet; wel werd er een kleine vleugel aan de zuidkant vrij gemaakt voor het gezin. In een proeffabriek met gebruik van de bedrijfskeuken en douches van de laboratoria. Bijzonder wonen, eufemistisch uitgedrukt. De voordelen waren echter in de meerderheid: de broers hadden een enorm speelterrein, van de Oostsingel tot de latere Sint Jorisweg. Vader De Bie ploegde al snel een deel van het terrein naast de fabriek om en bestempelde dat als 'zijn tuin'. Een tuin die in de loop van de jaren heel wat bloemkool, witlof, spruitjes, aardbeien en meer lekkers leverde. De Rubber-Stichting werd opgericht in 1936 met als doel meer verkoop van natuurrubber. Nadat Indonesië onafhankelijk geworden was kon de stichting aanvankelijk nog doorwerken. In 1951 nog werd het nieuwe gebouw aan de Oostsingel feestelijk geopend in aanwezigheid van Indonesische VIP's. In 1954 stopte echter de financiering uit Indonesië en begon de langzame opheffing van de Rubber Stichting. Het gebouw werd gebruikt door onder meer Shell, de Delftse Analisten Cursus en de Optische Industrie, totdat het na een leegstand van enkele jaren eind 1993 werd afgebroken. Tot eind jaren zestig bleef de familie De Bie in het gebouw wonen. Doordat het gebouw steeds meer leeg begon te staan hadden de broertjes De Bie veel extra ruimte. Zo hadden ze een zaal voor feestjes en muziek, en een basketbalruimte ingericht. Eind jaren zestig was het uit met de pret en verhuisde het gezin naar een 'echt huis'. Niets op de voormalige fabriekslocatie herinnert nog aan de Rubber-Stichting, behalve de naam: de Rubberplantage. (meer Delft: www.willemdebie.nl)