Wijnhandel Klerks hield een goed gevoel en kogelgat over aan dieptepunt

DELFT - Wijnhandel André Klerks gaat sluiten. Het 76-jarige ondernemersechtpaar André en Rosemarie Klerks gaat genieten van het pensioen. Ze kijken terug op een bijzondere tijd, waarin het meest trieste dieptepunt tegelijk een hoogtepunt was.

Door: Jesper Neeleman

Het verhaal van Wijnhandel André Klerks begint in 1970. Het echtpaar Klerks kan aan de slag in een slijterij van Van der Valk in de Wippolder. Ze kunnen wonen in een woning die grenst aan de winkel. In 1981 neemt het echtpaar de winkel over. Rosemarie stortte zich met alle mogelijke cursussen in de wondere wereld van wijnen en werd vinoloog. "We staan hier al 47 jaar, maar we hebben het nooit als werk ervaren", begint Rosemarie Klerks. Ook André is bij het gesprek, maar veert, zodra de winkelbel gaat, op uit zijn stoel. Op de achtergrond vertelt hij een klant dat ze nog twee weekjes open zijn. De zoveelste. "Een winkel als deze heeft ons nooit dikke winst opgeleverd", vervolgt Rosemarie. "We deden het omdat dit bestaan ons zo bevalt. We stapten zo vanuit ons bed de winkel in. Volmaakter kan het bijna niet. We gaan het wel missen ja, maar we verlangen ook naar onze vrije tijd. We zijn eraan toe. Het wordt te zwaar. André kan de doosjes met zes flessen nog nauwelijks tillen."

Treurige reden
Dat heeft een treurige reden. Hiervoor gaan we terug naar een koopavond in het voorjaar van 2005. "Ik stond in de winkel, André zat in onze woning", herinnert Rosemarie zich. "Er kwam iemand binnen. Een klant, dacht ik. Maar hij droeg een masker. Hij richtte een pistool op mij. Een grapje, dacht ik. Maar opeens voelde ik dat het echt was. Ik riep André. Hij kwam binnen. Die man begon meteen op hem te schieten." André werd geraakt in z'n schouder en z'n bil en viel achterover. Daarna kreeg Rosemarie het wapen op haar hoofd. Met het verzoek de kassa te openen. "Die schietpartij heeft er erg ingehakt", zegt André er zelf over. "Veel mensen dachten dat ik was doodgeschoten. Gelukkig heb ik het overleefd. Ik ben geopereerd en toen hebben ze een pen in m'n arm gezet."
Daags na de schietpartij werd het echtpaar bijna letterlijk overspoeld met bloemen. "Iedereen leefde zó met ons mee", blikt Rosemarie terug. "We hebben daar enorm veel steun aan gehad. Opmerkelijk genoeg beschouw ik die schietpartij daarom tegelijk als een hoogtepunt." Boven de bank zit nog steeds een kogelgat. "Ik moet er eigenlijk wat glas voor doen, dan kunnen we er - net als in het Prinsenhof - entree voor gaan vragen", grapt Rosemarie.

Stuntprijzen
Het is echter aan de volgende bewoner het gat te dichten. Of niet. Rosemarie en André verhuizen binnenkort naar een seniorenwoning in Den Haag. Komende twee weken moet alles weg, dus gelden vanaf heden stuntprijzen. Zaterdag 3 juni zijn ze voor het laatst open. "Daarover heb ik een dubbel gevoel", zegt Rosemarie. "We hebben enorm zin om terug te keren naar Den Haag. Maar ze zullen voor eeuwig goede herinneringen hebben aan deze plek."