Delftse draaiorgelfamilie viert elke zaterdag een 'noodzakelijk feestje'

DELFT - De neven Cor en Piet Tegelaar vrolijken iedere zaterdag de binnenstad op met hun draaiorgel. Een familietraditie die in 1923 is gestart door hun opa en oma. Uit respect voor hen gaan Cor en Piet door.

Door: Helga Favier

Bitterzoet blazen de klanken van De Vlieger over de Beestenmarkt. Cor draait vol overgave aan het aandrijfwiel van het met kleurige bloemen gedecoreerde draaiorgel La Fleur. "Mooi nummer is dit", zegt hij zichtbaar geroerd. "En zelf gearrangeerd voor ons draaiorgel. We maken onze eigen boeken, ook met nieuwe nummers zoals Hart van mijn Gevoel. Als zo'n nummer af is en het klopt wanneer het voor het eerst uit het orgel komt, dat is prachtig en verslavend tegelijk."
Piet is gestopt met mansen om een praatje te maken met een vader en zijn kleuterdochter, die ademloos staat te kijken. "Kinderen houden van draaiorgels. Eigenlijk vinden de meeste mensen het wel leuk. En diegenen die zich aan ons ergeren missen ons toch als we er een keer niet zijn", zegt hij guitig. "Buitenlandse toeristen reageren vaak verrast. Die vinden het draaiorgel soms zo leuk dat ze meezingen of dansen. Eigenlijk is het iedere zaterdag weer feest."
Cor knikt enthousiast "We hebben ook een Feynoordfan die graag naar ons luistert. Als hij aankomt draaien we vlug Hand in hand kameraden. Dan kun je er donder op zeggen dat er daarna een Ajacied komt die zijn clublied wil horen. Dat halen we dan ook snel te voorschijn." Voor bruidsparen spelen de orgelneven De Bruidsmars en speciaal voor zijn vrouw, die af en toe meegaat, speelt Cor Koffie, koffie. "Want dan weet ze dat we gaan pauzeren met een bakkie."
Drie draaiorgels staan er in de opslag. "We kunnen gewoon niet stoppen maar het is wel een noodzakelijk feest", legt Cor uit. "Want de boel moet regelmatig draaien en onderhouden worden. We denken ook vaak aan opa en oma voor wie we veel eerbied hebben."

Vanaf 1923
Opa Jan Tegelaar werkte bij de marine. Door een bedrijfsongeval brak hij zijn heup en hij verdiende daarom vanaf 1923 de kost als orgeldraaier. "Daar werd op neergekeken maar de gewone mensen waardeerden het wel", vertelt Piet trots. "Je kon in die tijd meezingen met een smartlap, een doek met de liedtekst." Opa Jan en oma Henrika hadden het financieel zwaar. "De kinderen zaten in een kindertehuis. Toch gaven ze altijd geld aan mensen die het slechter hadden dan zij."
De grootouders gingen nog lang mee met hun zonen Jan Willem en Henny die de orgels draaiende hielden naast hun werk op de kabelfabriek. Vanaf hun twaalfde draaiden de neven vol overgave mee met de zaterdagbaan van hun vaders. Zelf hebben ze ook zoons maar die zijn nu druk met hun jonge kinderen. "Misschien gaan ze daarna verder" zegt Cor hoopvol. Hij is nu 51 en Piet is 69 jaar.
Ze zijn vastbesloten om in ieder geval door te gaan tot 2023. "Al moeten we kruipen, we halen honderd jaar familietraditie", zegt Piet trots. "We blijven doorgaan uit respect voor opa en oma."