Dubbel Delft

Op 20 april 1962 bedacht een redacteur van de Delftsche Courant dat het dit jaar eigenlijk al wel vroeg terrasjesweer was. Je kon gewoon in je colbertje buiten zitten. En dus maakte de vaste fotograaf van de krant, Tiemen van der Reijken, in de middag van 21 april 1962, een fraaie plaat van het terras voor Café 't Raedthuys.

Vooraan wat studentikoze types met een pilsje op tafel. De voorste met zo'n fraai geblokt Terlenka-jasje en een haarcoupe die het beste valt te omschrijven als 'frisop'. Wat meer naar links wordt het beeld gedomineerd door hoedjes, gedragen door zowel mannen als vrouwen. De vrouwelijke variant kan toch zeker veel punten scoren voor 'het minst sexy hoofddeksel aller tijden', vooral de omgekeerde bloempot-modellen. De twee spiedende vrouwen zouden zo kunnen doorgaan voor een soort terraspolitie.
Overigens, op bijna elke foto - dus ook op deze - met mensen zijn er een paar die kijken met zo'n blik van 'en wat zijn we hier dan wel aan het doen?'. Foto's maken dus, voor de krant.

De draadstoel, of in goed Nederlands 'spaghetti chair', was populair in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Meestal gemaakt van staal, maar ook verkrijgbaar in een goedkopere variant met een kunststof koord in plaats van stalen draden. Je zag ze veel op terrassen en andere pleisterplaatsen voor toeristen. Ze zaten goed, maar met korte broek of rok moest je wel uitkijken dat je beenvel niet tussen de draden werd geklemd. Je hield aan het zitten in deze stoel in elk geval flinke striemen over. De stoelen zijn weer helemaal hip en gaan momenteel voor prijzen rond de 125 euro over de toonbank.

Hedendaagse terrassen zijn soms bijna niet meer als zodanig te herkennen: muren van plantenbakken en regenwerend materiaal, een aaneengeschakeld dak van parasols, 'heaters' voor de koudere momenten en feestelijk licht en geluid. Een soort serre, maar dan net niet. Het terrassen-seizoen is niet meer alleen afhankelijk van mooi weer, zoals in april 1962. En, in een fraaie stad als Delft, is er eigenlijk voor toeristen altijd wel wat te beleven.