Huisarts Melwin Koopmans maakte in zijn 33 als huisarts veel mee, maar gaat nu met pensioen. (foto: Jesper Neeleman)
Huisarts Melwin Koopmans maakte in zijn 33 als huisarts veel mee, maar gaat nu met pensioen. (foto: Jesper Neeleman)

Huisarts van de 'oude stempel' houdt het voor gezien

Algemeen

DELFT – Melwin Koopmans was 33 jaar lang huisarts. Hij maakte veel ontwikkelingen mee. Van loodzware semafoons tot iPhones en van onleesbare dossiers tot elektronische patiëntendossiers. De huisarts van de 'oude stempel' hangt zijn stethoscoop op 1 juli in de wilgen.

Koopmans begon in 1983 in de Balistraat, waar hij de praktijk van dokter Vaessen overnam. Na enige omzwervingen door Delft-noord nam hij in 2008 zijn intrek in een nieuwe praktijk aan de Beukenlaan 4.
Daar blikt hij woensdagmiddag terug op een bijzondere carrière. Een loopbaan waarin het aantal patiënten met de jaren afnam, maar de drukte juist toenam. "Vroeger kwamen patiënten langs omdat ze bijvoorbeeld een ontstoken knie hadden. Tegenwoordig komen ze met minstens drie kwaaltjes. Bovendien zijn nu meer controlemomenten. En omdat m'n patiënten steeds ouder worden, mankeren ze meer. Op de piekdagen was het echt door rauzen. Ik was elke dag wel van 8 tot 6 bezig, en dan tel ik de administratie nog niet mee." Het is, denkt Koopmans, nu een mooi moment om te stoppen. "Ik verwacht dat het vak door het toenemend aantal taken in de toekomst minder leuk wordt. Er komt steeds meer bij kijken. Je hebt al gauw twee assistenten en een praktijkondersteuner nodig. Zo'n ouderwetse solist als dat ik ben; dat kan tegenwoordig haast niet meer." Hij heeft er een dubbel gevoel bij. Enerzijds is het fijn te stoppen en iets meer tijd voor andere belangrijke zaken te hebben. "Maar het is ook lastig om mensen die ik al jaren ken voor 't laatst te zien. Dan vertellen ze bijvoorbeeld dat ze kanker hebben en moet ik zeggen dat m'n opvolgers ze verder zullen helpen." Het druist in tegen alles waar Koopmans ruim drie decennia voor stond. Hij stond zijn patiënten dikwijls bij tot de dood hen scheidde. "Aan mensen van wie het einde naderde, gaf ik mijn 06-nummer. Hier was nooit van: het is 17.00 uur geweest, dus ik ben er niet meer en zoek het maar uit. Ja, ik zal in die 33 jaar ook vast weleens iemand teleurgesteld hebben. Maar ik heb altijd geprobeerd er voor de mensen te zijn. Toen ik nog een praktijk aan huis had wisten ze me trouwens nog beter te vinden. Het gebeurde weleens dat ik 's avonds terug kwam van vakantie en iemand al voor m'n deur stond. 'M'n zoon heeft 40 graden koorts', werd dan al tijdens het uitstappen tegen me gezegd. Ik had m'n koffers nog niet eens uit de achterbak gepakt…"

-Wat is het mooiste aan uw vak?
Koopmans: "Dat je bij de gewone mens in z'n leven mag komen en hun achtergrond leert kennen. Als ik door de stad fiets en al die voordeuren zie, dan weer ik wat daar achter gebeurt. Dat is niet altijd leuk. Je maakt als huisarts dingen mee die uitermate privé zijn. En omdat we beroepsgeheim hebben, vertellen ze de meest intieme dingen. Je maakt hun vreugde mee, maar ook hun verdriet."

-Hoe heeft u de komst van internet ervaren?
"Dat heb ik niet als een probleem ervaren. In 1986 is een studiegenoot van me begonnen met het versturen van lab-uitslagen via de elektronische snelweg. Toen heb ik nog voor 10.000 gulden een computer met floppy-drive gekocht om mee te werken aan deze proef. Dat was wel pionieren, ja. Later kregen we elektronische facturering, dat scheelde opeens ontzettend veel tijd. Dat patiënten steeds vaker komen en via internet al hebben uitgezocht wat ze mankeren, dat vind ik prachtig. Soms moet ik het ontkrachten, soms hebben gelijk en het is zelfs gebeurd dat ze me bijscholen. Dat is alleen maar leuk."

Melwin Koopmans wordt komende week al deels vervangen door Chantal Baecke en Simone Nobel. Tegelijkertijd wordt de patiëntenstop weer opgehen, iedereen is vanaf heden weer welkom. Meer informatie hierover is te vinden www.huisartsenpraktijkbaecke-nobel.nl. Melwin Koopmans geeft woensdag 29 juni van 14.00 uur tot 18.00 uur een afscheidsreceptie in de Schaapskooi.