Dubbel Delft

In eerste instantie zie je ze niet, de twee jongentjes. Je aandacht wordt afgeleid door de veelheid aan informatie die de sloop van de panden aan de Zuidwal oplevert. Die ene muur die rechts nog overeind staat, het gat met hout omringd linksonder en het water van de Schie met de bomenrij. Maar rechtsonder, in de mêlee van stenen, hout en ander sloopmateriaal, zijn ze een bij het geheel horend element. Dus vallen ze bijna niet op. Toch is het, zeker in de jaren '60, een veelvoorkomend gegeven: bouwplaatsen en jongetjes. Zijn het nu de zestigplussers die bij elke steen die zich verroert in de stad klaar staan met fiets, mening, rokertje, praatje en vaak ook cameraatje: in de jaren zestig was de enige bevolkingsgroep die daar tijd voor had de twaalf-min-groep. Nog niet met vaste schooltijden, ernstig geïnteresseerd in alles wat bewoog om hen heen, en tevreden met een bal, bos hout, ouwe fiets, pvc-buis met witte bessen, trapveldje, goed verhaal, frisse lucht of mee-voetballende vader. Het toverwoord was 'fantasie'. Nog geen internet-games en smartphones, maar gewoon een oude teil, een vriendje en een mooie woensdagmiddag. Dan speelde je alsof je samen in een boot zat en allerlei avonturen beleefde. Soms waren er jongens - heel soms meisjes - uit de buurt die mee wilden spelen. Had je een grasveld in de buurt – gras was toen nog heel gewoon – dan werd het al gauw een 'partijtje'. Voetbal dus. Dan werd er eerst 'ge-poot'. De 'aanvoerders' van de twee partijen deden om de beurt een stap met de voet naar elkaar in het gras, wie als laatste geen hele voet kon aanleggen was de sjaak. De ander mocht als eerste een keuze doen uit de om hem heen staande voetbaltalenten. Uiteindelijk werd het een krioelende groep gastjes die allemaal de bal wilden hebben. Woonde je in de binnenstad, dan had je bijvoorbeeld te maken met de doorbraak van de Zuidwal richting Sebastiaansbrug. Dat gaf een hoop stofwolken, ofwel potentieel speelterrein. Slopen was toen nog vooral veel handwerk, geen grote machines, maar draglines die uur in uur uit trachten de oude bouwwerken de baas te worden. Middenin de puinhopen op de linker foto staat een man die zijn net verrichte sloopwerk overziet; de twee jongetjes met de teil kijken even op naar fotograaf Tiemen van der Reijken. Om daarna weer in het spel met de boot terug te keren…