Treinenhandel zit ook bij Kantoorvakhandel Prins na zeventig jaar op een dood spoor

DELFT – De groep treinenliefhebbers wordt steeds kleiner, de aanwas van jonge treinliefhebbers is minimaal en de fabrieken die nog niet overgenomen of failliet zijn leveren steeds minder. Kortom: de modeltreinenbranche is een heel stuk minder lucratief dan die ooit was.

Bij Kantoorvakhandel A.J. Prins in de Choorstraat moest Anton Prins, die vijftig jaar lang de treinenafdeling leidde, daarom een moeilijke beslissing nemen. Na lang wikken en wegen kwam hij begin dit jaar tot het besluit om de treinenafdeling achterin de winkel op te heffen. Naar verwachting gaan de laatste artikelen de komende weken over de toonbank. “Kijk”, zegt Anton Prins, terwijl hij naar een stalen rek in een bijruimte van de winkel wijst, “in deze kast verkocht mijn vader in 1937 de eerste modeltreinen.” Hij vervolgt zijn rondleiding in de kelder onder het kantoor, de plek waar ooit de eerste echte treinenafdeling werd ingericht. “Over deze ruimte heb ik nog een mooie anekdote”, kondigt hij alvast aan. “De treinen stonden hier achteraan tegen de muur in een kast, vlak voor het raam dat grenst aan de straat. Een bepaalde groep mensen wees altijd van een afstand van vijf meter aan welke trein ze wilden hebben. Ik zei toen tegen mijn pa: Die zijn maf, waarom blijven ze zo ver weg staan? Wat bleek? Men wilde in die tijd niet dat anderen zagen dat ze zulke dure producten kochten. Bovendien werd het spelen met treintjes als kinderlijk bestempeld. Daarom bevindt de huidige treinenafdeling zich ook achterin onze zaak. Als je voor je klanten een gunstig klimaat kan scheppen, dan moet je dat doen.”

Anton Prins schaamt zich, in tegenstelling tot de mensen die op veilige afstand van het raam bleven, geenszins voor zijn passie voor modeltreinen. En waarom zou hij? Hij schudt de namen van vooraanstaande figuren met eenzelfde liefde voor spoor- en modelbouw zo uit zijn mouw. “Het spoortraject bij Gouda is ontwikkeld in de villa van W.H. van Leeuwen, de oud-directeur van de Gistfabriek. Dat traject had hij samen met Frans den Hollander, de voormalig president van de Nederlandse Spoorwegen, bedacht.” Zij waren fervente treinenliefhebbers, net als vele andere Nederlanders. De database met daarin het klantenbestand van Anton Prins’ treinenafdeling omvat 1800 namen. Het zijn volgens hem mensen uit alle rangen en standen. “Zo’n hobby heeft niets te maken met je opleiding of je scholing. Het enige dat we gemeen hebben is dat we een bepaalde tic hebben.” Hoe dat komt? “Tja, de één gaat voetballen, de ander gaat naar een hobbyclub en weer een ander stort zich op treinen.”

Zijn passie voor treinen ontstond op een wat aparte manier. Prins: “In de oorlog werd de zaak van mijn vader door de Duitsers leeggehaald. Voordat ze kwamen had mijn pa snel alle treinen weggehaald. Ik kreeg opeens een gigantische Trix Express-treinbaan. Later begreep ik pas waarom.”

Steeds minder interessant
Zoals gezegd wordt het voor Anton Prins steeds minder interessant om zich in zijn zaak nog op spoor- en modelbouw te richten. Hij vat de redenen samen. “Er zijn minder fabrikanten die ook nog eens minder leveren”, begint hij. “Door de verkoop op internet is er een prijserosie, de markt wordt niet meer gecontroleerd. Bovendien wordt de gebruikersgroep kleiner. De groep ouderen wordt steeds kleiner en jongeren pakken de hobby steeds minder vaak op.” Hij is niet de enige die steeds minder heil in de verkoop van treinen ziet. “De meeste treineigenaren zijn al ouder en hun zonen nemen het niet over. Een aantal van heeft de zaak al verkocht en een aantal treinenwinkels staan al geruime tijd te koop.” Zijn vaste klanten vinden het uiteraard jammer, maar ze begrijpen Anton Prins’ beweegredenen. Hij nam zijn beslissing om te stoppen dan ook met pijn in zijn hart. “Ik ben realistisch genoeg om te zien dat ik anders straks in de modder vastloop”, zegt hij nuchter. Hij blijft, zegt hij, nog wel in ‘die kringen’ rondhangen. “Een aantal klanten en vrienden wil ik gewoon wel blijven helpen als ze storingen of andere problemen met hun trein hebben. Mensen als Ed Nijpels en Appie Baantjer, dat soort types bellen mij als ze problemen hebben.” En dat mogen ze, als het aan Anton Prins ligt, ook gewoon blijven doen. (JN)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl