Zijkant...

Algemeen

Ik kan niet zeggen dat ik het altijd even makkelijk heb gehad in mijn ook om andere redenen niet al te rijke Roomse leven, maar in mijn voordeel spreekt ontegenzeggelijk dat ik een blijmoedig mens ben. Een voorbeeldje. Ik ben een keer, tegen beter weten in, dat wèl, naar een waarzegster geweest. Ik kwam bij haar binnen. Daar zat een nogal slonzige vrouw. Ze had de krulspelden nog in. Ik moest van tevoren afrekenen. En niet zo weinig ook. Gaat u maar zitten, fluisterde ze geheimzinnig.

Ze keek me doordringend aan. Waar!, zei ze. En dat was het dus. Inderdaad, dat weet ik nu ook: ze was waarzegster. Niks meer en niks minder. Ik had daar wel stampij kunnen maken,maar daar heb je alleen jezelf mee. Het enige wat zo iemand dan zegt: Hád ik het niet gezegd? Kortom: ik betrap me er de laatste tijd wèl op dat ik meer en meer stilsta bij het onweerlegbare feit dat ik intussen aanzienlijk meer verleden heb dan toekomst. Mijn man noemt mij natuurlijk niet voor niks steevast 'oude doos'. Ik troost me maar met de gedachte dat, hoewel ik zelf kinderen noch kleinkinderen heb, steeds meer uit oma's tijd terugkomt. Behalve oma zelf dan, want die zit de godganse dag te zitten in het Verpleeghuis. Daar was ik gisteren trouwens weer even. Of je dat nou wilt of niet, maar daar word je toch wel nadrukkelijk met je neus op het feit gedrukt dat het zo maar met je kan zijn afgelopen. Ik heb dan wel het geluk dat ik, voornamelijk wegens tijdgebrek, mijn verjaardag al een aantal jaren niet heb kunnen vieren, maar toch. Wat ik ook merk is dat mensen met een gezond gevoel voor humor minder vaak ziek zijn. Soms hebben die ouwetjes niet eens in de gaten hoe lollig ze wel niet zijn. Zo vertelde een vrouwtje, dat nota bene niet zo lang geleden haar man had verloren, maar als kind, vertelde ze doodleuk, terwijl dood toch helemaal niet leuk is, was ze al vreselijk slordig, dat vrouwtje dus wist te vertellen dat 's zomers minder mensen overlijden. En ze had ook gelezen hoe dat komt. Dan zijn de meeste mensen met vakantie. En ze vertrok geen spier van haar gezicht. Maar daar had ze al jaren last van, het is zonde dat ik het zeg. Dat bracht een ander vrouwtje waar je dat niet van verwacht ertoe een antieke Belgenmop uit haar vertroebelde geheugen op te vissen. Komt een Belg bij de dokter, begon ze veelbelovend. De dokter onderzoekt hem. Van top tot teen. En met huid en haar. Zijn diagnose: u hebt nog maar twee maanden te leven. Zegt die Belg: Mooi, doet u mij dan maar juli en augustus, dan is het meestal wel aardig weer. Ik wil maar zeggen: je moet het allemaal niet te somber inzien. Zo heeft het gezegde 'geluk is met de domme' ook z'n positieve kant. Ik heb m'n hele leven al pech, dus dan moet ik wel slim zijn…

Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12