SEP - vv Schipluiden eindigt onbeslist, dus ook de tweestrijd tussen Bas Olsthoorn en Paul van Leeuwen

Algemeen

DELFT – De zondagvierdeklassers SEP en vv Schipluiden, ze speelden afgelopen zondag tegen elkaar en met 1-1 gelijk, hoeven zich dit seizoen in elk geval over één vraag niet druk te maken: wie wordt er kampioen?

Scheveningen staat, vooral dankzij de inbreng van een aantal ex-zaterdag-routiniers, nu al een straatlengte voor op de kansloze rest. Maar er is gelukkig nog wel méér te verdienen dan alleen die titel. Het lijkt er echter op dat SEP zich dit seizoen tevreden zal moeten stellen met het handhaven van de huidige status: een modale vierdeklasser, niet meer en niet minder. Daar is spits Bas Olsthoorn het roerend mee eens. "We hebben er van de elf wedstrijden vijf gewonnen, vijf verloren en één gelijk gespeeld. We staan nu wel op de goeie plek, denk ik. In de middenmoot. SEP is een stabiele vierdeklasser. De derde klas is te hoog gegrepen, voor de vijfde klas zijn we te goed. Onze selectie is niet heel breed. Er zijn in het tweede ook niet veel jongens die in aanmerking komen voor het eerste". 

Olsthoorn (32, onlangs de trotse vader geworden van een wolk van een dochter) speelde in de ruim twintig jaar die hij nu voor SEP uitkomt ("SEP is m'n kluppie") nooit hoger dan vierde klas. "En als ik heel eerlijk ben, is dat ook wel mijn niveau". Olsthoorn is spits. Hij wordt dus geacht met een zekere regelmaat de bal in het vijandelijke doel te schoppen of te koppen. Dat lukt dit seizoen maar mondjesmaat. "Ik heb dit seizoen wel alles gespeeld, maar ik heb er nog maar vier gemaakt". Min of meer ter verontschuldiging zou kunnen gelden dat hij eigenlijk rechtsbuiten is. Maar ja, dat spitsengebrek, hè, ook bij SEP. Intussen weet hij heel goed wat hij kan en wat minder. "Ik hoor nogal 's dat ik wat moeite heb met omschakelen. Dat klopt wel. Ik heb daar meestal wel een paar tellen voor nodig. Nee, ik denk niet dat dat nog overgaat". Daar staat tegenover: "Ik ben wel aardig sterk aan de bal. En ik heb toch wel een neusje voor de goal. Ik krijg ook elke wedstrijd wel kansen. Alleen moeten ze er ook nog in. Verder kan ik wel aardig koppen. En ik heb m'n snelheid, al wordt dat naarmate je ouder wordt wel minder". 


Zoals Bas Olsthoorn nimmer een ander shirt dan dat van SEP droeg, zo is vv Schipluiden de enige club waarvoor Paul van Leeuwen al z'n hele voetballeven tegen een bal trapt. Maar Van Leeuwen is dan ook nog maar 23. Toch speelt hij, zo jong als hij is, dit seizoen laatste man. "Vorig seizoen speelde ik rechtshalf, in de jeugd heb ik altijd spits en rechtsbuiten gespeeld. Vorig seizoen ging het me als nummer tien ook wel aardig af". 

Het was een ideetje van trainer Manuel Vissers om Van Leeuwen naar achteren te halen. Naar een plek waar je als jonge hond maar moeilijk je energie kwijt kunt, laat staan dat je daar je stempel op de wedstrijd kunt drukken. "De eerste twee wedstrijden als laatste man liepen niet, nee. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had moeite om m'n krachten goed te verdelen. Ik doe veel op techniek. Maar als laatste man moet je geen gekke dingen doen. Simpel spelen, de bal snel afgeven, voor de eenvoud kiezen, daar moest ik aan wennen. Nu vind ik het leuk. Je kan als laatste man best een beetje je stempel op de wedstrijd drukken. Het loopt nu ook lekker, we krijgen weinig doelpunten tegen". 

Ze hebben bij vv Schipluiden behoorlijk moeten wennen aan trainer Manuel Vissers. "Zijn manier van werken, dat was nieuw voor ons. Ik had nog nooit een trainer gehad die zo serieus en zo diep op de zaken ingaat. Ja, ik hoop echt dat hij bij ons blijft. Eén seizoen is gewoon te kort. We zijn conditioneel heel erg vooruit gegaan. We voetballen beter. We gaan voor elkaar door het vuur". 

Wat Van Leeuwen, en hij niet alleen, prettig vindt is dat Vissers doelstellingen heeft geformuleerd. En niet alleen maar, lekker veilig, voor de langere termijn. "De resultaten vallen zeker mee. Scheveningen steekt er bovenuit, die hebben ervaring die wij nog niet hebben. Maar met de jonge groep die wij hebben, en ook met de tamelijk smalle selectie, gaat het zeker niet slecht. We zitten bij Haagse clubs en we komen soms op complexen waar je eigenlijk liever niet voetbalt. Celeritas uit, bijvoorbeeld, nou, dat is geen pretje". 

SEP en vv Schipluiden hielden elkaar dus op 1-1. Vriend en vijand waren het er wel over eens dat vv Schipluiden het betere van het spel had en dat SEP vooral lijf en leden in de strijd gooide en zelfs de beste kansen creëerde. Bij vv Schipluiden beklaagden ze zich over het houwdegenvoetbal van SEP. "Ze speelden nogal fysiek, ja", zegt Van Leeuwen. "Maar ja, als je het niet van je voetbal moet hebben, dan gooi je de beuk erin. Dat kan je een tegenstander in de vierde klas niet kwalijk nemen. Dan hadden wij er met snel combinatie- en positiespel maar doorheen moeten zien te komen". SEP's Bas Olsthoorn vond het allemaal eigenlijk wel meevallen. "Soms moet de beuk er wel 's in. Dat gebeurt tégen ons ook wel 's. En dan zijn wij vaak te mak. Nu kostte het me in het begin van de wedstrijd al een gele kaart. Ik ben wel een speler die weet wat ie doet. Ik zal nooit iemand bewust onderuit trappen. Maar dit was al m'n derde gele kaart dit seizoen, dat ben ik niet gewend". (PB)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12