Wiesje Gort-Droog: zondag 30 november

De column van Wiesje Gort-Droog van zondag 30 november.

Schrijf het nou óp. Dan schrijf je het van je áf. Dat goedbedoelde en welgemeende advies kreeg ik al herhaaldelijk van mijn zorgzame buurvrouwtje. De schat. Tsja, ik weet niet hoe dat komt. Is het de tijd van het jaar? Heeft het te maken met het klimmen der jaren? Of wellicht met het stijgen der bloeddruk? Ik heb het vooral 's nachts. Dan is het woelen en nog 's woelen. En zweten als een otter. De volgende nacht is het van hetzelfde laken een nat pak. Goh, denk ik dan met weemoed terug, woelwater, zo noemde mijn moeder zaliger me altijd. 

Nu ben ik, normaal gesproken, een stilleven. Hoewel. Ik ben nu toch, meer dan ooit, op zoek naar de zin van het leven. En dan weet ik het niet. Ik heb er geen woorden voor. Dat maakt het wel lastig tot de zin te geraken. Het houdt me niettemin bezig. En wakker. Ik ga er ook nerveus en ongeremd van snoepen. Het risico op fataal malheur aan m'n Kerstkransslagader neem ik roekeloos voor lief. Ik verzwelg de gevulde speculaas en negeer tegen beter weten in de gevaren die dat voor de amandelspijsvertering met zich meebrengt. Ik kijk meer televisie dan goed voor me is. En ik zie tot mijn afgrijzen hoe de moderne ontwikkelingen ook al hun wurgende greep hebben op dat mooie Sint Nicolaasfeest. Een hulp-Goedheiligman presteert het zonder blikken of blozen een pepernotebook als educatief verantwoord cadeau aan te prijzen. 

Een collega-uitzend-Bisschop klaagt zijn nood, omdat hij vanwege de kredietcrisis in zijn staf heeft moeten snijden. Het is geen gezicht, het is zonde dat ik het moet zeggen. Nee, aan mijn man heb ik natuurlijk niks. Die snurkt. Zó hard dat de buren aanbellen en vragen of we de wasdroger misschien kunnen uitzetten. Ik lig, daar zult u wel begrip voor hebben, dan ook vaak op de bank. Maar dat is vandaag de dag knap listig. Voor je er erg in hebt, valt ie om. Ik ook, trouwens. Van de slaap. En van de uitputting. 

Ik droom weg, want je moet toch wát. Ik droom vooral van een oogverblindend mooie, bronsgezonde jongeman. Met een onwaarschijnlijk stevig postuur en heel veel slappe was. Met een onbetaalbaar jacht, dat moeiteloos alle seizoenen trotseert: het is een drijfjacht, een zeiljacht en een sneeuwjacht ineen. Het heeft uiteraard televisie aan boord. Met alle denkbare zenders. Dankzij de jachtschotel. Het leven lijkt me toe te lachen. Maar ja, het is een droom. Die als een zeepbel uiteen spat. Net nu ik even niet lag te transpireren. Wat is dan de zin van het leven? Heb ik er eigenlijk nog wel zin in? Maar zie: als de nood het hoogst is, is het toilet nabij. De Toppers gaan toch door! Dus het leven heeft wel degelijk zin. Sorry dat ik u heb lastig gevallen, maar ik ben ook maar een mens…

Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl