Voor Aad Meuleman, van Stadsbelangen, blijft er muziek zitten in oppositie voeren. Hij zingt er zelfs bij…

DELFT – Aad Meuleman heeft een volledige baan. Hij is daarnaast fractievoorzitter van Stadsbelangen. Verder mag hij graag muziek maken. Kortom: Aad Meuleman hoeft zich niet te vervelen.

Zich vervelen, dat komt er dan ook niet van. Sterker: áls hij er al de tijd voor zou hebben, zou hij hier en daar nog best een leuke bestuurlijke functie aan zijn lijstje bezigheden willen zien toegevoegd. Maar een mens kan het ook te gek maken, is hij wel wijzer. 

Aad Meuleman (57) groeit op in Delft. En in een arbeidersgezin."Mijn vader heeft jaren bij de Kabelfabriek gewerkt". Zijn vader overlijdt als hij jong is. "Daardoor ging de structuur in het gezin een beetje verloren. Je gaat, als kind, dan meer je eigen weg volgen. Je wordt ook sneller zelfstandig, ja. Ook al omdat mijn moeder vrij vaak ziek was, was je toch vooral op jezelf aangewezen". 

-Heb je dat, later, als een nadeel ervaren? Of misschien wel als een gemis?
"Ik denk dat het niet verkeerd is geweest. Wat ik heb gemist, is dat ik jammer genoeg niet een volwassen relatie met m'n ouders heb meegemaakt". 

-Lijk je op je vader?
"Op bepaalde gebieden wel, ja. Mijn vader was iemand die betrokken was bij alles wat er in de maatschappij gebeurt. Hij was ook sociaal voelend. Twee zaken die ik wel van hem heb meegekregen. En, niet te vergeten, het gevoel voor discipline".
Meuleman combineert in zijn jongere jaren leren en werken. Zo behaalt hij, via dag- en avondopleidingen, het diploma Handelsavondschool. En werkt hij, als hij zestien jaar jong is, bij V&D. Later heeft hij vooral administratieve banen. Bekwaamt hij zich in het sociale verzekeringswerk. Waarvoor hij ook de nodige opleidingen ondergaat. Om een gevarieerd loopbaanverhaal overzichtelijk te houden: uiteindelijk belandt hij bij wat nu kortweg UWV heet en voluit Uitvoeringsinstituut WerknemersVerzekeringen. 

Daar werkt hij nu als teammanager van een Kwaliteitgroep. "Ik coördineer en onderzoek voor een aantal kantoren de klachten die binnenkomen". En klachten zijn er genoeg, met al die veranderingen in al die regelingen. Hij vertelt over zijn vele functies in het verleden. En over de switch die hij maakte naar de sociale kant van het verzekeringswezen. "Ik merkte dat commercie niet iets is dat bij me past". Dat maakt het dan wel pikant dat hij een tijdlang en vrolijk voor V&D werkt. "Maar dat was toch anders. Daar komen de klanten binnen en die pakken wat ze nodig hebben. Je hoefde er niks aan de man te brengen". 

Zijn huidige werk bevalt hem prima. Is hem ook min of meer op het lijf geschreven. "Het gaat erom een goeie relatie te onderhouden tussen de uitvoeringsorganisatie en de werkgevers die verplicht bij de organisatie zijn aangesloten. Dat werk past bij mij. Je krijgt met allerlei verschillende mensen te maken. Van hoog tot laag. Met mensen die veel problemen hebben. Dan zie je wat zich in onze maatschappij allemaal afspeelt. Hoe, bijvoorbeeld, afhankelijk mensen ineens worden als ze ontslagen worden of langdurig ziek. En dat het belangrijk is dat de uitvoeringsinstanties het belang ervan inzien dat zulke mensen op tijd hun uitkering krijgen. En wat voor consequenties het heeft als men in de uitvoering steken laat vallen". 

-Je had, zei je, graag je vader langer meegemaakt. Is zijn overlijden het droevigste moment wat je hebt meegemaakt?
"Nee. Het meest droevige moment is het verlies van mijn vrouw, in 2003. Dat heeft een enorme impact gehad. Ik ben er nu wel overheen, ik heb het wel een plek kunnen geven. Maar ik heb nog wel 's m'n emotionele momenten. Wat ik op verenigingsniveau en in de politiek heb gedaan, had ik nooit kunnen doen zonder haar onvoorwaardelijke steun".


Aad Meuleman raakt zestien jaar geleden betrokken bij de lokale partij Stadsbelangen. Hij maakt intussen alweer elf jaar deel uit van de Gemeenteraad, is fractievoorzitter van de partij, die zich tussen 1994 en 1998 coalitiepartij mag noemen. Voor de rest is het oppositie voeren geblazen. "Ik denk dat ik toch wel 20 tot 25 uur per week voor de politiek bezig ben. Als je het goed wilt doen, kost het je gewoon zo veel tijd. Het gaat niet alleen om het voorbereiden en bezoeken van vergaderingen, je maakt ook deel uit van het publieke leven van veel mensen. Ze bellen je, ze e-mailen je, ze schrijven je. Je moet je belangstelling tonen bij allerlei evenementen. Van de week, bijvoorbeeld, ben ik bij de Paasviering voor dak- en thuislozen geweest". Hij vertelt hoe het zo gekomen is met die politieke loopbaan. 

Dat hij, als zijn ouders niet meer 'de stok achter de deur' zijn, bij het Leger des Heils weggaat en wegblijft. Dat hij, zo is de aard van het beestje, in het verenigingswerk verzeild raakt. En dat hij zich, óók niet verrassend, als vanzelf als bestuurslid opwerpt. "Op een gegeven moment ga je je ook interesseren voor wat er in je stad gebeurt. Dat vind ik namelijk wel: aan de zijlijn kritiek leveren, dat is makkelijk. Maar ik wil mede verantwoordelijk zijn voor wat er in de stad gebeurt. Dát was ook mijn drive om politiek actief te worden". 

-Waarom uitgerekend ten bate van Stadsbelangen?
"Mijn ouders stemden PvdA. Mijn vader heeft, meen ik me te herinneren, ook nog in de Ondernemingsraad van de Kabelfabriek gezeten. Hij was een echte socialist. Het zou zo maar kunnen zijn dat ik, als mijn vader was blijven leven, veel eerder politiek actief was geworden. Waarom Stadsbelangen? Dan moeten we even teruggaan in de tijd. Stadsbelangen is in 1985 ontstaan. Dat was toen best revolutionair, dat naast de gevestigde politieke partijen zich een lokale partij presenteerde. Stadsbelangen was een echte Delftse partij. Die weinig van doen had met de landelijke politiek. Die heel dicht bij de Delftse burgers stond. Dat trok me enorm aan. Ik vind nog altijd dat je beleid moet maken op basis van de informatie die je vanuit de werkvloer krijgt. Je ziet dat dat in de loop der jaren, en zeker door de komst van Pim Fortuyn, ook de gevestigde orde aan het denken heeft gezet. Je kunt niet meer van bovenaf opleggen: Wij weten wel wat goed voor je is". 

-Ben jij, in de jaren die je al in de politiek in de weer bent, veranderd?
Meuleman, hij volgt al na twee jaar Aad Bonthuis op als fractievoorzitter van Stadsbelangen, gelooft van niet. "Ik heb altijd gevonden: We zijn met 37 Raadsleden. We zijn allemaal door de kiezers gekozen. We mogen van mening verschillen, maar we moeten wèl met elkaar proberen tot overeenstemming te komen om dingen te realiseren. Ik heb altijd de intentie gehad, en nog steeds, om met mensen samen te werken".

Toch geeft Meuleman ook wel toe dat hij 'in sommige dingen harder' is geworden. "Vooral bij de laatste coalitie-onderhandelingen", noemt hij een aanleiding, "is een beeld geschapen dat wij, als Stadsbelangen, deel van de coalitie zouden kunnen gaan uitmaken. Maar toen puntje bij paaltje kwam, bleek dat dus niet het geval. Dat is op zich niet erg. We hadden een zetel verloren, dus niks te eisen. Maar als je dat beeld schetst en je bent het eigenlijk niet van plan, dan moet je ook niet dat beeld schetsen. Daar was ik wel erg in teleurgesteld". 

Wat hem ook niet lekker zit: "Een groot deel van de kiezers laat zich bij lokale verkiezingen leiden door het landelijke beeld op het moment van de verkiezingen. En dus véél minder door wat die landelijke partijen voor de lokale kiezer hebben betekend. Twee voorbeelden. Had Wouter Bos in 2006 niet zo hoog in de peilingen gestaan, dan had de PvdA in Delft nooit elf zetels gescoord. De SP had één zetel in de Raad waarvoor ze, door omstandigheden, vaak verstek moesten laten gaan. Tóch wonnen ze twee zetels, alleen omdat Jan Marijnissen in the picture stond. Als lokale partij steken we, met de hele fractie, veel energie en tijd in de stad. Als je dan één zetel verliest, is dat best een bittere pil". 

-Jullie hebben deel uitgemaakt van de coalitie. Was dat een succes?
"Nee. Bij de verkiezingen verloren we twee zetels. Maar het was toen wel die periode waarin het toenmalige College 20 miljoen moest bezuinigen. Dan moet je je verantwoordelijkheid nemen, ook al kost dat aanhang". 

-Bijna voortdurend in de oppositie, gaat de lol er dan niet af?
"Het is niet altijd leuk. Maar het heeft ook wel een voordeel. Je hoeft je niet te houden aan allerlei afspraken met andere partijen. Maar aan de andere kant van de tafel heb je natuurlijk wèl meer de mogelijkheid om dingen te realiseren. In de oppositie ook wel , maar toch zeer beperkt". 

-Maar heb je, als oppositie, wel enige invloed? Of zit je er eigenlijk een beetje voor spek en bonen bij?
"Een gerenommeerd politicus, ik zal de naam niet noemen, heeft wel 's tegen mij gezegd: Doe, als je in de oppositie zit, zo weinig mogelijk". Meuleman verwijst dan naar Wilders, die verongelijkt uit de Tweede Kamer wegbeende, omdat hij niet als joker behandeld wilde worden. "Ik vind dat je nooit uit een debat moet weglopen, maar ik kan me wel indenken dat het tot frustratie leidt als de energie die je er insteekt lang niet altijd resulteert in plannen, omdat de coalitie een andere koers volgt. We moeten, vind ik, toch zo lang mogelijk proberen onze invloed uit te oefenen. En je ziet dat onze inbreng wel serieus wordt genomen, zij het marginaal. En als onze inbreng ook wel 's wordt meegenomen in de besluitvorming, dan heb je het toch niet voor niks gedaan". 

-Ben jij eigenlijk niet een beetje te netjes? Te beschaafd misschien wel?
"Moet ik dat als kritiek opvatten? Of als een compliment? Ja, men zegt wel 's dat ik wat te beleefd ben. Maar ik vind dat de politiek te vaak wordt vergiftigd doordat mensen proberen elkaar onder de gordel te raken. Dat leest lekker weg, maar de burger heeft er niks aan. Want het gaat dan niet om de inhoud. Ik ben in mijn rol heus niet te beroerd. om, als dat nodig is, de knuppel in het hoenderhok te gooien. Maar we moeten wel als uitgangspunt hanteren dat we elkaar bediscussiëren op de inhoud. En niet dat we erop uit zijn elkaar onder de gordel te treffen". 

-De kloof tussen de politiek en de burger is onmetelijk groot. Zegt men. Ben je het daarmee eens?
"Nee. Ik begin zo langzamerhand te geloven dat het een soort hype aan het worden is. Iedereen roept het. Maar ik merk daar niks van. De mensen zijn wèl mondiger geworden, zeker, maar ik vraag me echt af of die kloof er nou wel is. De vraag, vind ik, is eigenlijk: Staan de burgers niet te ver van de politiek af? Of vinden de burgers dat de politiek niet doet wat zij willen? In onze stad is iedere politicus benaderbaar".

Nee, Meuleman kan niet volmondig ja zeggen op de vraag of hij vindt dat Delft nog een beetje behoorlijk wordt bestuurd. Integendeel, eigenlijk."Dit College is toch wel het zwakste dat ik in de afgelopen jaren heb meegemaakt. Het is sowieso geen eenheid. Het straalt niet uit dat het een sterk stadsbestuur is. Het zijn aparte eilandjes. En voor een aantal zaken hebben ze gewoon geen goeie oplossingen. Op de vorige Colleges kon je inhoudelijk best kritiek hebben, maar het waren wèl sterke bestuurders. Die heel wat in gang hebben gezet. Dit College is onvoldoende in staat om dóór te pakken". 

-Die acties om burgemeester Verkerk te lozen, en graag hoe eerder hoe beter, wat vind je daarvan?
"Dat noem ik dus onder-de-gordel-werk. Neem maar zijn nevenbanen. Dat wordt door een aantal mensen bewust uitvergroot. Dus werd de conclusie: Verkerk doet niks voor Delft. Inhoudelijke argumenten hoor je niet. Natuurlijk mag je discussiëren over de vraag hoe de burgemeester functioneert. En ik vind dat Verkerk een aantal zaken niet echt handig heeft aangepakt. Denk maar aan een aantal cafésluitingen. Je kunt je ook best de vraag stellen: Is dit de burgemeester die bij Delft past? Maar discussieer dan wèl op basis van de inhoud en nièt op basis van oneigenlijke argumenten". 

Trompettist. Gitarist. Zanger. Het komt er, vanwege tijdgebrek, niet zó veel meer van, maar Meuleman mag zich graag muzikaal verpozen. Hij raakt verslingerd aan de trompet als hij nog vaste klant is bij het Leger de Heils. "Daar heb ik mijn muzikale opleiding gekregen. Ik heb ook een aantal jaren op de Rotterdamse Muziekschool les gehad. Ik vind brassmuziek heel mooi. Ja, ik kan vrij goed trompet spelen". Hij blaast z'n partijtjes mee in de Harmoniekapel van Gist Brocades, (als militair) in het Tamboerkorps van de Intendance en af en toe ook in de bekende Johan Willem Frisokapel. Hij treedt als (slag)gitarist op bij dansorkest De Tornado's, "een goeie band die voor bijna elk groot Delfts feest wel werd gevraagd". Hij zingt nu alleen nog regelmatig bij de Delftse bigband Let's Swing. 

-Alsof je nog niet genoeg omhanden hebt, was je ook nog even in beeld als voorzitter van DHC. Speelt ijdelheid bij jou toch niet een belangrijke rol?
"Nee. ik vind het wèl leuk de regie over dingen te hebben en zaken aan te jagen. Dat kan in een voorzittersrol. Overigens: DHC heeft me gevraagd, ik heb me niet aangeboden. Ik word overigens altijd gevraagd". Lacht: "Dát streelt me wèl, moet ik zeggen..." (PB)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl