Fred van Rossum helpt SV Den Hoorn elf wedstrijden en dan gaat hij weer terug naar het tweede

Fred van Rossum, die het hier duidelijk niet eens is met de grensrechter van Verburch, houdt het simpel.

DEN HOORN – Een beetje tegenstrijdig, dat is Fred van Rossum wèl. Aan de ene kant, zegt hij, heeft hij absoluut niet de ambitie om het ver te schoppen als hoofdtrainer, want zijn hart ligt bij het trainen van jeugd.

Aan de welbekende andere kant geniet hij nu hij het eerste elftal van SV Den Hoorn in de derde klas moet helpen houden, omdat er weer 's een trainer voortijdig werd weggestuurd. Trouwens, het is al tamelijk toevallig dát hij in de trainerij verzeild raakte. Hij voetbalde in DHC. "Eén keer één helft in het eerste, een half seizoen min of meer bij de eerste selectie. Ik kon 't niet zo goed vinden met Guus Haak. Maar ik moest 't ook vooral van m'n mentaliteit hebben. Ik voetbalde voor m'n plezier", 

Niettemin: "Ik kon héél slecht tegen m'n verlies". Na z'n actieve spelersperiode was hij het voetbal 'een beetje zat'. Trainer worden, hij moest er eigenlijk niet aan denken. "Ik wilde er niet zo veel mee te maken hebben". Maar ja, hij werd vader, 'toevallig van twee jongens', die ook nog 's aardig bleken te kunnen voetballen. "En zo rolde ik erin". Frans Meurs, die bij VELO in Wateringen de A- en F-jeugd runde, trok hem over de streep. Van Rossum ging de F'jes trainen. 

Later vroeg SV Den Hoorn-trainer Martin de Graaf hem diens assistent te worden. De Graaf moest weg, Manuel Vissers kwam. Die óók al snel moest opkrassen. En daarna hield het duo Chris Jansen-Pierre Schultz het evenmin lang vol. Van Rossum bleef, als tweede trainer. Sterker: hij moet SV Den Hoorn nu aan een mooi slotakkoord van een moeizaam seizoen helpen. "Heel jammer", zegt hij over met name het niet al te jofele afscheid van De Graaf en Vissers. "Martin de Graaf is een vriend van mij. Vriend, dat is wat Manuel Vissers betreft een groot woord. Hij is een echt Haagse jongen, dat ben ik totaal nièt. Ik moest erg aan hem wennen. Tóch vond ik het erg jammer dat hij wegging. Het was voor de club ook beter geweest als hij was gebleven. Helaas worden zulke beslissingen tegenwoordig al in oktober, november genomen. Dat is eigenlijk te gek voor woorden". 

Van Rossum voelt zich 'hooguit' tweede trainer. "Ik heb nooit de ambitie gehad er méér van te maken". Sterker: "Eigenlijk wil ik graag jeugd trainen. Maar ik maak dit af. Volgend jaar ben ik weer tweede trainer. Daarná kijken we wel verder. Uiteindelijk ga ik toch weer wat met jeugd doen". 

-Dat je nu het eerste aan een zalig uiteinde mag helpen, bevalt dat je wel?
"Ja. Je stapt er natuurlijk niet echt op een ideaal moment in. Het gaat niet lekker met de groep, er wordt minder gevoetbald, er is geen zelfvertrouwen. Maar ik doe dit voor de club. Ik heb het er uitstekend naar m'n zin, het zijn fijne mensen. Als ze zoiets vragen hoef ik niet te twijfelen. En gelukkig gaat het al een stuk beter". 

-Wat gaat er beter?
"Er is weer discipline. Dat moest ook wel, want daarmee was het niet best gesteld. De jongens gingen lopen mekkeren en zeuren. Er zat geen voetbal meer in. Geen vastigheid. Dat heb ik wèl gezegd: ik wil graag helpen, maar dan op mijn manier. Die is dus vrij losjes, maar als het moet serieus. Ik denk dat dat de goeie manier is, al heb ik natuurlijk niet de wijsheid in pacht". 

Het gaat dus beter, met SV Den Hoorn. De ploeg sprokkelt puntjes. "Maar we zijn nog niet helemaal waar we zijn moeten. De weg is nog lang. We krijgen RAVA Houtwijk nog twee keer en SV Erasmus nog één keer. Directe concurrenten. Cruciale wedstrijden, dus. En, dat is toch ook wel een beetje ons probleem: we hebben wel moeite met de mentaliteit van een aantal Haagse ploegen". 

-Toch nog even die vraag: vind je het wel leuk om te doen?
"Ja. Maar ik blijf zeggen: ik ga géén trainersdiploma's meer halen. Ik doe die elf wedstrijden en daar blijft het bij". (PB)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl