Leo Romberg is blij met z'n aquariumwinkel, maar het liefst zit hij met z'n handen in de bakken

Algemeen

DELFT – Leo Romberg is de kleine grote man achter Aquariumhuis Romberg, in de Hugo de Grootsraat. Hij volgde een opleiding tot Fijninstrumentmaker, maar hij belandde moeiteloos in de aquariumbusiness. Waar hij zich als een vis in het water voelt.

Dat hij in de visjes- en plantenhandel terecht zou komen, zat er dik in. "Mijn vader had als hobby het kweken van visjes. Hij werkte in het Stadhuis, als bode. En in de kelder van ons huis kweekte hij visjes. Die is hij gaan verkopen aan mensen die hij kende. Dat werden er steeds meer. We zijn toen verhuisd naar de Verlengde Singelstraat, vlak achter waar we nu de winkel hebben. In 1972 zijn we met deze winkel begonnen. Ik was toen vijftien, m'n broer Bert zeventien". 

Als het over werken gaat: hij heeft nooit iets anders gedaan dan wat hij nu doet. Tóch deed hij de opleiding tot Fijninstrumentmaker. "Maar dat was eigenlijk niet de bedoeling. Ik wilde de opleiding Dierenverzorging doen. Maar daar waren maar drie aanmeldingen voor, dus dat ging niet door". 

Hij week uit naar die technische opleiding. Nee, hij ging niet met de pé in naar school. "Ik heb daar juist een erg leuke tijd gehad. En erg aparte dingen gemaakt". Niettemin: "Toen ik klaar was met die opleiding ben ik eigenlijk direct de zaak ingegaan". Dat kon ook bijna niet anders. "Ik ben erin gegroeid. Als jongetje van vijf stond ik al met m'n moeder en vader in de kelder visjes te verkopen. M'n vader is vijf jaar geleden overleden. Hij heeft lange tijd in de zaak gewerkt. Meer ondersteunend. Heeft centen gegeven om de zaak op te zetten. Daarna heeft hij, ik overdrijf niet, tot een paar weken voor z'n dood watervlooien voor ons gevangen. Op z'n brommertje". 'Iets heel raars', noemt hij dat. "Hij is overleden toen ik met m'n jongens op vakantie was, in Florida. Ik wist dat hij in het ziekenhuis lag, voor z'n longen. Het was al de derde keer dat hij in het ziekenhuis lag en dat ik weg was. Echt bizar. Ik heb dat nog bij de begrafenis gezegd. Dat het was alsof hij het erom deed. Ja, als er iets leuks of iets ergs gebeurt, ben ik er niet. Ongelooflijk. Daar kan je twee bladzijden over volschrijven". 

Hij vertelt over hoe hij en z'n broer de zaak overnamen. En over hoe hij de enige eigenaar werd. Over z'n broer Bert, die toch meer met boekhouden en administraties en zo heeft. En over zichzelf die zich in z'n element voelt tussen de visjes, de planten, de koralen en de aquaria in alle soorten en maten. "We hebben de winkel. En we hebben het onderhoud van bakken bij particulieren en instellingen en kantoren". 
Daar maakt hij geen geheim van: "Ik vlucht wel 's de winkel uit. Ga ik lekker onderhoud doen. Daarom is het, met een zaak zoals ik die nu heb, erg belangrijk dat ik mensen om me heen heb waar ik op kan bouwen. En die heb ik zeker lopen. Een Marcel, bijvoorbeeld, die ik al dik dertig jaar bij me heb. Die kan ik wel alleen laten". Grijnst: "Dan gaat het vaak nog beter dan dat ik er zelf bij ben…' Het mag dan ook geen verbazing wekken: "Laat mij maar met m'n handen in een bak zitten. Dat vind ik het leukste wat er is".

'ALS JE JE MAAR AAN DE REGELTJES HOUDT'
Er waren ooit tijden dat Delft liefst drie aquariumzaken rijk was. Alleen Aquariumhuis Romberg heeft het hoofd boven water weten te houden. "Erg belangrijk is dat je degelijkheid en kwaliteit levert. Daar doen we ons best voor. Weet je wat het is in onze hobbybranche? Als je eraan begint, moet je het langzaam opbouwen. Wij hebben er ook zeker tien jaar voor nodig gehad voordat we een beetje erkenning kregen. Het is ook een erg bewerkelijke branche. Je bent zeven dagen per week bezig. Maar goed, als je er schik in hebt, doet dat niet zo veel pijn". 

Er is, meent Romberg, in de loop der jaren het nodige veranderd in wat met zo'n mooi woord 'de aquaristiek' heet. De kwaliteit van de materialen en hulpmiddelen is enorm verbeterd. Het (goed) houden van een aquarium is stukken eenvoudiger geworden. En het aanbod aan vissen, planten en groei bevorderende en groei verbeterende middelen is groter en beter geworden. "Ondanks de crisis en de recessie merken wij eigenlijk geen teruggang. Dat heeft er toch wel vooral mee te maken dat je voor relatief weinig geld met je hobby bezig kan blijven". 

-Het houden van een aquarium is dus makkelijker dan tien, twintig jaar geleden?
"Ik vind van wel. Afgezien van wat er aan techniek en materialen te koop is: er zijn nu, bijvoorbeeld via internet, ook veel meer mogelijkheden om kennis op te doen. Het houden van een aquarium is niet zo moeilijk. Als je je maar aan de regeltjes houdt. Goeie informatie, daar gaat het om. En met goeie spulletjes beginnen. Dan moet het wel heel raar lopen, wil het fout gaan". 

-Wat zijn dat nou voor mensen die een aquarium hebben?
"Je vindt ze in alle lagen van de bevolking. Iemand die zowat niks heeft te besteden vindt het leuk. Maar ook iemand die goed gevuld is. Als je kijkt wie er allemaal in onze winkel komen, dan zie je iemand die al drie jaar werkloos is en iemand die een prachtig groot bedrijf heeft". 

De aquariumhobby laat zich verdelen in liefhebbers van tropische zoetwatervissen en van tropische zeewatervissen. Vooral de zeewaterhobby heeft een grote vlucht genomen, wat niet wil zeggen dat er dus ook vliegende vissen worden aangeboden. "Een zeewaterbak is tegenwoordig heel goed te houden. Er is nu veel meer kennis en informatie over. En betere spullen". Dat neemt niet weg: "Voor ons blijven tropische zoetwatervissen toch de hoofdmoot vormen. Ik denk, al weet ik het niet precies, dat de verhouding toch wel 80 - 20 is. Dat heeft er vooral mee te maken dat een zoetwateraquarium betaalbaarder is. De kosten van een zeewateraquarium liggen gewoon hoger". Maar Indianenverhalen als zou zo'n zeewaterbak met alle niet geringe toeters en bellen toch al gauw 7000, 8000 euro kosten verwijst Romberg naar het rijk der fabelen. "Je hebt startersbakken, die kan je voor pakweg 1000 euro heel leuk neerzetten. Het is sowieso verstandig om rustig aan te beginnen. Nogmaals: het is echt niet zo moeilijk, als je je maar aan de regels houdt".

'IN DAT OPZICHT VIND IK ONDERNEMEN WEL 's LASTIG'
-Worden er nou nog steeds nieuwe soorten vissen en planten ontdekt en ingevoerd?
"Ja. En dan vooral vissen. Dan duikt er weer ineens een nieuwe soort op. Dat geldt zowel voor zoet- als voor zeewatervissen. Dat houdt het ook interessant". 

-Vissen wegvangen uit de natuur, dat is toch schadelijk?
"Ik denk dat dat nogal meevalt. Ik weet nog dat er een jaar of zes, zeven geleden sprake van was dat koraal niet meer geïmporteerd mocht worden. Toen kwamen ze er snel achter dat ze beter zelf koraal konden gaan kweken. Dat doen hobbyisten nu dan ook in ruime mate. Maar, moet ik toegeven, met vissen ligt dat toch wel iets anders. Al is het niet zo dat er soorten zijn uitgeroeid. Is er de dreiging dat dat wel kan gebeuren, dan wordt het vangen ervan direct verboden. Dat geldt niet alleen voor zeewatervissen, maar ook voor tropische zoetwatervissen". Hij noemt het voorbeeld van de kardinaaltetra, dat oogverblindend mooie juweeltje dat menige liefhebber in z'n bak heeft rondzwemmen. "Die mochten laatst een tijdlang niet gevangen worden. Ze moesten de gelegenheid krijgen zich voort te planten. Ja, deze visjes worden natuurlijk ook nagekweekt, maar blijkbaar is dat
toch niet zo makkelijk". 

-Een aquarium houden, zegt men, is de ideale manier om tot rust te komen. Klopt dat wel een beetje?
Lacht. "Ik ben er zelf nog nooit rustig van geworden. Maar het is wèl zo: als je zo'n ding hebt staan, thuis, op kantoor, in een directiekamer, en je kijkt ernaar, dat je dan toch wel even wegdroomt. Dat je je even in een andere wereld waant". Er zit, wil hij er maar mee zeggen, wel wat in, dat kijken naar zo'n kleurrijk levend schilderij de broodnodige rust geeft. Sterker nog, wil hij wel toegeven: "Als ik een hele dag druk bezig ben geweest, als je een eigen zaak hebt komt daar toch heel wat bij kijken, dan blijf ik na zes uur in de winkel. Dan heb ik toch nog het één en ander te doen. Dan vind ik het heerlijk om met een blikje bier lekker ontspannen door de zaak te darren. Dan voel ik een soort van rust in me opkomen. Heb ik even niks aan m'n hoofd. Ben ik alleen met de visjes bezig. Voer ik ze en zo". 

-Wat voel jij je nou meer: ondernemer of hobbyist?
"Je moet natuurlijk ondernemen, anders verzuip je in deze tijd. Je moet wakker blijven, de concurrenten in de gaten houden, de winkel top houden. Je moet je dus met van alles bezighouden. Ik ben liever met aquaristiek bezig dan met al die zaken eromheen. In dat opzicht vind ik ondernemen wel 's belastend. Ik werk graag, ik vind het ook leuk werk, maar je moet best wel de vinger aan de pols houden om het allemaal in goede banen te leiden". 

-Hoe belangrijk is geld verdienen voor jou?
"Je moet natuurlijk geld verdienen om alles te kunnen laten draaien. Maar zelf ben ik helemaal niet materialistisch. Ik geef liever weg dan dat ik het zelf hou. Ik ga niet staan kijken van het moet één procentje méér. Die boterham eet ik tóch wel. Lekker werken met mensen om je heen waar je op kan bouwen, dát vind ik belangrijk".
Romberg is, vindt hij, zelfs wel 's wat te goed voor deze wereld. Vertelt dat hij er, "zeker al drie, vier keer", is ingestonken. Dat jonge knapen hem 20 euro te leen vroegen. Dat ze die de volgende ochtend zouden terugbrengen. Dat hij ze dat geld meegaf, ondanks de waarschuwingen van z'n medewerkers die wel beter wisten. En dat hij drie, vier keer, vanzelfsprekend, naar z'n centen kon fluiten. Maar tóch nog niet echt wijs geworden: "De volgende keer ga ik tóch weer twijfelen, denk ik".

'DAT WORDT DOOR VEEL MENSEN ONDERSCHAT'
Vrijgezel Leo Romberg, "over twee weken word ik 54", heeft de afgelopen jaren weinig tijd kunnen steken in het opbouwen van een fatsoenlijke relatie, zegt hij. "Daar ben ik dan weer een eikel in". Daar staat tegenover dat zijn zoons van vijftien en negentien jaar 'z'n alles' zijn. Bijna samen met z'n moeder: "Ze is een moppie. En ze kan het lekkerst koken van iedereen". Hij straalt. "Voor die jongens doe ik alles. En daar krijg ik ook heel veel voor terug". Hij heeft ze overigens allebei wèl de sportschool ingejaagd. Waar ze zich fitness laten welgevallen. Voor hun bestwil. Gelukkig maar: "Ze zijn erg sportief ingesteld. Voetballen. Kickboksen". Lacht: "Hebben ze van hun vader". Hijzelf doet ook aan fitness. Min of meer regelmatig. Want ja, dat werk, hè. "Sport vind ik, voor jongere en voor oudere mensen, heel belangrijk. Het ontspant je. Sport geeft je heel veel positieve energie. Als ik wel 's één of anderhalve week niet kan sporten, dan voel ik me daar minder door. Dan heb ik ook minder energie. Op de sportschool doe je veel energie op. Dat sporten belangrijk is, dat wordt door veel mensen onderschat". 

-Iets heel anders: heb jij met je winkel nog last van wat er allemaal voor die Spoorzone overhoop wordt gehaald?
"Ik moet zeggen dat ze het allemaal vrij netjes regelen qua doorstroming van het verkeer. En mijn ervaring met het parkeren voor de winkel, waar we nog wel 's even verkeerd staan als we zware spullen moeten in- of uitladen, is dat er dan niet gelijk een bon opzit. Wat ik wèl lullig vind, is dat met die vele borden op de Phoenixstraat, daar krijg je lasogen van, dat daar dan ook een bord tussen staat dat je maar 30 kilometer per uur mag rijden. Nog afgezien van het feit dat 30 kilometer per uur net is alsof je motor afslaat, vind ik het dan gluiperig dat daar dan een Politieauto staat die gaat staan flitsen. Maar voor de rest valt het allemaal wel mee". (PB)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12