Adrie de Poorter volgt Manfred Bavelaar op als beoogd voorzitter van DHC

Niet Manfred Bavelaar (die wèl deel gaat uitmaken van het DHC-bestuur, als de leden dat tenminste tijdens de Ledenvergadering op 30 november a.s. goedkeuren), maar Adrie de Poorter is de beoogde voorzitter van DHC.

DELFT – En zo is dus niet langer Manfred Bavelaar DHC's aanstaande voorzitter, maar Adrie de Poorter, met zijn AAme Accountants en Belastingadviseurs al járen hoofdsponsor van DHC.

Het gaat allemaal snel. Manfred Bavelaar en zijn werkgever achten het verstandig dat hij afziet van de tijdrovende klus die het voorzitterschap van niet de eerste de beste voetbalclub toch is. Vorige week vrijdag. Het bestuur van DHC onderneemt pijlsnel actie. Het vraagt Adrie de Poorter 'positief na te denken' over het vervullen van deze o zo belangrijke vacature. De Poorter reageert voorzichtig positief. Noemt het 'een eer' dat hij voor de functie van voorzitter van DHC is benaderd, onderstreept dat hij de club 'een warm hart toedraagt', maar geeft tegelijkertijd aan dat hij nog wat 'persoonlijke hobbels' moet nemen èn dat hij 'meer informatie van het huidige bestuur' nodig heeft om tot een weloverwogen ja of nee te kunnen komen. Het wordt een weekeinde dat lijkt op dat van die andere, maar nou niet bepaald succesvolle ondernemer en voorzitter van een voetbalclub: druk, druk, druk, overleggen, vergaderen, vragen stellen, wensen en eisen kenbaar maken, afwegen en besluiten nemen. Op maandag is de kogel door de kerk. De Poorter zegt 'ja'. En dat is toch wel opmerkelijk, vindt hij ook zelf. Hij reageert vanuit Parijs, waar hij afgelopen week enkele dagen beroepshalve verbleef. 'In het verleden heb ik wel 's m'n diensten aangeboden als interim-voorzitter. Ik zag dat het niet zo goed ging met DHC. Het zijn wel allemaal mensen die hetzelfde verenigingsgevoel hebben, die ook het beste voor hebben met DHC, maar die niet goed met elkaar communiceerden. Hoewel ik er niet om stond te springen, heb ik wel een half jaartje mijn diensten aangeboden, maar daar is niet op ingegaan". Op zich is ook dát weer niet zo vreemd, want: "Ik ben wel één van de mensen die altijd veel kritiek hadden op het bestuur". Dat het bestuur hem nu tóch zo snel uitnodigt, dat doet hem daarom extra goed. Bovendien: "Ik kom toch in een bestaand team, dat is moeilijk. Iedereen heeft daarin z'n plaats en z'n hiërarchie. Vandaar ook dat ik, voordat ik ja zei, commitment wilde. Van beide kanten". 

De Poorter zet z'n wensen, eisen en ideeën op papier. Met daarbij onder meer, maar nadrukkelijk de vraag waar het bestuur van DHC met de club naartoe wil en hoe. 'Ik vind het van groot belang dat er een goede en zeer brede organisatie wordt opgezet, waarbij het voor een ieder helder is wat de taken en bevoegdheden zijn'. Het wordt een druk weekend overleggen, vragen stellen, antwoorden formuleren, achterbannen raadplegen en op één lijn proberen te komen. Een niet onbelangrijk punt voor De Poorter is dat 'door het bestuur is aangegeven dat men met bepaalde personen binnen de vereniging niet wil werken' maar 'dat ik graag de vrijheid wil hebben, te allen tijde in overleg, met wie ik binnen en buiten het bestuur wil, mag en kan werken'. Hij licht dat toe: "Wil je een goeie organisatie hebben, dan moet je weten wie bepaalde kunstjes beheerst. En daarna hoe je die mensen kunt enthousiasmeren om dat kunstje ook voor de vereniging te doen. DHC is een slapende reus. Als we daar hard voor willen werken, en met heel veel mensen, dan hebben we met DHC iets waar Delft trots op kan zijn". 

Dat zal, beseft hij maar al te goed, vooral in de beginfase heel hard werken zijn. "Met name om mensen zo ver te krijgen dat ze iets voor de vereniging gaan doen. Ik denk dat dat één van mijn moeilijkste klussen wordt. Ik ben gewend een bedrijf te runnen, maar bij een club heb je te maken met vrijwilligers. Dat wordt de grote uitdaging".

Nul komma nul
De Poorter (over een paar weken 50) weet 'donders goed hoe het bij DHC in elkaar zit'. Hij was al 's elftalleider en penningmeester. "Ik ben al honderd keer gevraagd iets te doen en ik heb ook honderd keer geweigerd". En nu hapt hij dan toch toe. "Wat iedere DHC'er wil, wil ik ook. Ik wil ook graag dat de slapende reus DHC wakker wordt. Dat DHC het DHC van vroeger wordt. Met goeie jeugd die doorstroomt, óók naar het betaalde voetbal. Maar ook met gezelligheid. DHC mag geen doorgangshuis worden. En ik wil er ook de oude vrijwilligers terugzien". 

Afgelopen donderdag, nog maar net terug uit het buitenland, had De Poorter al z'n eerste bestuursvergadering. Lacht: "Als interim-kandidaat-voorzitter". Niettemin: "Ik had al gelijk twintig agendapunten. Eén van de belangrijkste: We moeten uitvinden wat de leden willen. En aan de hand daarvan moet er een goed beleidsplan komen. Waar zitten de knelpunten? Wat gaat er goed en wat niet? En als we dat weten moeten we ook samen aan oplossingen werken". 

-Heb je intussen al gedacht: Waar ben ik aan begonnen?
"Dat heb ik vanaf de dag dat ze me vroegen. Vannacht, ik was in Antwerpen. Het eerste wat ik dacht toen ik wakker werd: Heb ik wel de goeie beslissing genomen? Aan de andere kant: Ik ben wel iemand van hoe groter het probleem, hoe leuker ik het ga vinden. Ja, ik weet het, dit gaat me veel uren kosten. Ik ga de komende maanden extra veel tijd reserveren voor de vereniging. Om te inventariseren waar de problemen zitten. En om mensen enthousiast te maken wat voor de club te doen. Later denk ik dat ik maximaal twee dagen per week voor de club bezig zal zijn". Met deze duidelijke restrictie: "Als mijn gezin en mijn bedrijf me nodig hebben, gaan die voor". 

-Speelt eerzucht nog een rol bij je besluit om voorzitter van DHC te willen worden?
"Nee. Nul komma nul. Het is puur uit liefde voor de vereniging. DHC, dat is een stuk van m'n opvoeding. Sjef, Patrick, Barry, ook zij zijn echte DHC'ers. M'n vader en moeder stonden vroeger achter de bar". Kortom: Adrie de Poorter heeft er zin in.

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl