Alles wat Peter Chattelin, van Pink Project, in z'n leven doet, doet hij vanuit z'n hart

DELFT – Pink Floyd. The Wall. Je kan er Peter Chattelin voor wakker maken. Sterker: hij is, met z'n Pink Project, te zien en te horen. In Delft. En dat zullen we weten.

Hij arriveert hijgend en verlaat op de plek van de afspraak. Het is de morgen na die wel erg natte zondagnacht. Chattelins huis aan de Buitenwatersloot heeft de enorme hoosbuien niet helemaal kunnen weerstaan. Tot in de huiskamer is het, als hij wakker wordt, bij wijze van spreken pompen of verzuipen. Laminaat is laminat, Buitenwatersloot is tijdelijk ook Binnenwatersloot, gitaren en geluidsapparatuur moeten in veiligheid gebracht. Kortom: gedoe. Maar praten over Pink Project, z'n band, en over de spectaculaire show, op zaterdag 18 september bij Lijm&Cultuur, dat laat hij er niet voor schieten. Onder geen beding. Om maar gelijk met de deur in het te natte huis te vallen: "Het begon eigenlijk in 1980. Toen zag ik in Londen de show der shows. Van Pink Floyd. De show die we ook bij Lijm&Cultuur gaan doen. Nee, ik was toen helemaal niet bekend met Pink Floyd. Ik was meer van de country and western, van Emmylou Harris en zo. Een collega op m'n werk zei: Die show, die moet je gaan zien. En als je het niks vindt, dan is Londen in elk geval al leuk. Ik ben meegegaan. En ik was verkocht". 

Pink Floyd, het was de muziek, maar 'vooral de inhoud en de power van de teksten'. Want: "Het gaat ergens over. Die power, die passie, dat heeft mij gevormd tot wat ik doe, wie ik ben en wat ik bereikt heb. Die ervaring, dat behoort tot de top twee, top drie van belangrijkste momenten in m'n leven. En die boodschap wil ik ook vertellen aan de mensen uit Delft en omgeving, straks bij Lijm&Cultuur". 

Hij maakt er bepaald geen geheim van: "Roger Waters is mijn idool. Ik zou 'm heel graag willen wezen. Ik bèn 'm eigenlijk ook wel. Al jaren. Maar ik ben niet obsessed. Niet meer. En niet zoals je bij idolate tieners ziet. Zijn boodschap is zó duidelijk voor mij, ik ben blij dat ik zijn alter ego mag zijn en dat ik dat met mijn band mag vertolken. Maar nogmaals, het is geen obsessie. Daar ben ik misschien ook wel 48 jaar voor…" Dat neemt niet weg dat hij niet uitgepraat raakt over zijn Pink Project, over Roger Waters en over de boodschap die hij zo graag (mede) uitdraagt. "Alle albums van Pink Floyd hebben een thema en die thema's zijn vaak maatschappelijk gebonden". 

-Wat is dan die boodschap?
"Ze maken zich er zorgen over dat duizenden mensen achter één gek aanlopen en dat dat tot bizarre rampen kan leiden. Dat kan zo maar wéér gebeuren. Daar zijn ook genoeg voorbeelden van. Er zijn veel invloeden van buitenaf. Die lijken klein en niet gevaarlijk, maar het zijn wel kleine brandhaardjes". 

Chattelin vertelt over Roger Waters. Hoe die z'n vader, die als soldaat de Tweede Wereldoorlog niet overleefde, nooit heeft ontmoet. "The Wall begint ook met een bombardement. Eigenlijk is hij in een heel beschermde, maar ook vijandige omgeving opgegroeid. Hij is klein gehouden door de leraren op de kostschool. En hij miste z'n vader heel erg. Hij wordt als persoon gevormd door z'n omgeving, maar als een persoon die hij niet wil zijn. Als Roger Waters met zijn band bekend wordt, krijgt hij dat stardomgevoel. De mensen doen wat hij zegt. Daar refereert hij aan als hij de link legt met de Tweede Wereldoorlog, met Hitler. De power van een groot artiest kun je misbruiken om foute dingen te doen. Die link legt hij. En dat gaat heel diep".

'IK BEN ZEKER NIET DE BESTE MUZIKANT VAN DE BAND'
Peter Chattelin is geboren in Den Haag. of preciezer: in Loosduinen. "Ik woon nu vijftien jaar in Delft. Een erg leuke stad. M'n kinderen gaan hier naar school, ik heb hier m'n vrienden en m'n band'. 

Na de Lagere School wordt het de LTS. Autotechniek. En daarna een opleiding Autospuiten. Als autospuiter gaat hij ook aan het werk. "Bij een heel klein bedrijfje in Rijswijk. Daar heb ik maar een week of twee, drie gewerkt. Dat hele strakke, op vaste tijden koffie drinken en lunchen en zo, daar paste ik totaal niet in. De muziek, dat vond ik wèl leuk". Hij verruilt de autobusiness voor het werken in de betere audiozaken. Zoals bij Multifoon, op de Koornmarkt. Muziek, audio, hij heeft dat niet van een vreemde. "Mijn vader was thuis ook altijd met versterkers bezig. En m'n opa was organist in de kerk in Loosduinen. Die zat altijd Bach te spelen". 

Chattelin is de zanger/bassist/ gitarist van Pink Project. De band telt acht leden: een drummer, een toetsenist, een zanger, een zanger/bassist/ gitarist, een leadgitarist, een gitarist/bassist en twee achtergrondzangeressen. Daarnaast zijn er de geluids- en lichttechnici van Improve en PA-bedrijf West-amp en de roadies. "Waar we ook optreden, dat is toch wel zo'n vijftig keer per jaar, werken we met mensen uit Delft".
In 1982 gaat Chattelin zich serieus toeleggen op het gitaar spelen en zingen. "Ik heb wel lessen gehad, alles bij elkaar misschien een stuk of vijf, maar ik heb het toch vooral geleerd aan de hand van platen". 

-Ben jij een natuurtalent?
"Absoluut nièt. Ik ben ook zeker niet de beste muzikant van de band. Wat ik sterk uitdraag en waardoor de band al zo lang bestaat is de gepassioneerde drive. Alles wat ik doe in m'n leven doe ik vanuit m'n hart. Ook al kan ik de nummers niet lekker laten swingen, ik kan ze wèl vanuit m'n hart zingen. Ik kan mensen emotioneel raken met mijn zang. Don't leave me now, eigenlijk een nummer waarin vreselijk wordt gegild, is een nummer waarin ik de pijn daadwerkelijk aan de man kan brengen". En daar is hij weer: "Roger Waters zingt vals. Maar de pijn van het verlaten worden door je vriendin, wat ik zelf ook heb meegemaakt, kan hij prachtig overbrengen". 

Pink Project, benadrukt Chattelin, is een tributeband. En dus géén coverband. "Een coverband speelt alleen de muziek. Die speelt net zo makkelijk The Stones als The Earring. Wij zijn al achttien jaar alleen met Pink Floyd bezig". 

-Kan je eigenlijk van de muziek leven?
"Nee. We zijn een stichting. We mogen dus geen winst maken. Wat we verdienen investeren we in de band, in instrumenten, in mooiere projecties, noem maar op. En ook belastingtechnisch zijn we aan beperkingen gebonden".

'IN WASSENAAR VERKOOP IK HELEMAAL NIKS'
Chattelin heeft sinds anderhalf jaar een eigen bedrijf: Chattelin Audiosystems, in de Haagse Anna Paulownastraat. "Ik verkoop zo'n beetje de beste audio-apparatuur ter wereld. Ik ben middenin de crisis begonnen, samen met een investeerder, want ik heb geen geld. Dus in de slechtste tijd die je maar kan verzinnen. Maar omdat ik dat werk al dertig jaar doe, heb ik een enorm net werk". En geen klagen. Hij heeft het zonder blikken of blozen over zijn kostbare koopwaar als over 'de Ferrari's van de geluidsapparatuur'. "De meeste mensen hebben daar geen benul van, maar ik heb, om een voorbeeldje te noemen, dit jaar al vier audiokabels van 34.000 euro per stuk verkocht. Dan weet je wel wat de apparatuur moet kosten". Wat hij de veeleisende liefhebber te bieden heeft begint bij zo'n 7500 euro. "En dat kan, desgewenst, oplopen tot 350.000 of 500.000 euro". 

-Je hebt dus alleen maar poenerige patsers als klanten?
"Nee. Ik heb zeker niet alleen schatrijke klanten. Het zijn vooral mensen die veel laten om dit te kunnen bekostigen. Ze hebben, in het algemeen, geen duur huis en geen dure auto, ze dragen geen dure kleding, ze gaan niet op vakantie. Het gros van mijn klanten besteedt zowat alles aan apparatuur". En: "In Wassenaar verkoop ik helemaal niks". 

Chattelin praat als een raket. Een geboren verkoper, dat kan niet missen. "Ik ben een rasverkoper. Maar nièt zoals de gebruikelijke verkoper. Ik ben een netwerker". Wat wèl voor de hand ligt: "Pink Project en mijn winkel zijn onafscheidelijk. Het zijn twee bedrijven die je niet los van elkaar kunt zien. Pink Project is voor veel menen een belangrijke reden om bij mij in de winkel te komen. Doordat ik muzikant ben, weet ik heel goed hoe klank reageert in zalen. Ik kan met systemen een sound bereiken die veel mensen niet kunnen bereiken. Daarom komen ze van heinde en verre naar me toe". Hij vertelt, (letterlijk) vanzelfsprekend en gepassioneerd, over de ingrediënten die een geluidssysteem tot een unieke belevenis maken. "Zoals ook een kok speelt met de ingrediënten". Grappig genoeg: "Ik heb in mijn winkel geen Pink Floyd. Daar liggen wel de études van Chopin, daar heb ik Rachmaninoff. Van schitterende pianisten als Stephan Ashenazy en Vladimir Horowitz. Ja, er is wel een tijd geweest dat ik obsessed was van Pink Floyd, maar dat is niet meer. Ik kan nu vanuit mijn passie muzikaal gezien veel breder en dieper de nummers induiken dan toen ik erdoor bezeten was". 

-Pink Project, is jullie band uniek?
"Tamelijk uniek, denk ik wel. Omdat we, samen met Australian Pink Project, ook een tributeband, de enigen in de wereld zijn die echt de Pink Floyd-sound benaderen. Er zijn wel meer bands die dat doen, maar die missen toch de echte zang- en gitaarsound. Wij zijn in die zeventien jaar op zoek geweest naar de exacte sound en stemmen. Wat we daarin bereikt hebben, daar ben ik trots op". 

-Worden jullie nog steeds beter?
"Absoluut. We repeteren twee keer per week. Nummers die we tot in den treure kennen beluisteren we opnieuw en proberen we te verbeteren. De setting van de band waarin we nu spelen is er zo'n twee-en-een-half jaar. Dit is by far de beste setting. De chemie tussen de muzikanten klopt en daardoor groeien we verder. In het verleden hadden we wel last van ego's, waarvan ik er zelf één was. Nu kunnen we elkaar corrigeren op een prettige manier".

'DAT IS ABSOLUUT EEN TECHNISCH HOOGTEPUNT'
Dat wordt wat, op zaterdag 18 september a.s., bij Lijm&Cultuur. Pink Project bracht dit spektakel overigens al eens eerder in Delft. Dat was in 1998, op de Markt. Daar wilde Chattelin het nu ook wel graag, maar: "De Gemeente wil de Markt wat ontlasten. En ik ben, eerlijk gezegd, ook wel blij met Lijm&Cultuur. De show is tè complex en tè groot voor de Markt. Bij Lijm&Cultuur zijn alle voorzieningen aanwezig, ook voor het parkeren" 

Er zijn zo'n 4500 kaarten beschikbaar (te koop via Ticketbox of via www.pinkproject.nl). Die kosten 35 euro per stuk, maar dan heb je ook wat. "En voor ons is de kaartverkoop ccruciaal. Deze productie kost tonnen. Tijdens de show zal er een vliegtuig neerstorten, er zijn verschillende heel grote opblaasbare poppen, zoals het grote vliegende varken, er is vuurwerk, quadrafonisch geluid, projectie, videomapping. En er is de gigantische muur, met 280 piepschuimblokken van 1 meter breed en 80 centimeter hoog. Die muur moet, veilig voor de toeschouwers, in elkaar donderen. Dat is absoluut een technisch hoogtepunt. Daar werken we hard aan. Ja, de effecten vormen een heel belangrijk deel van de show, absoluut". 

Chattelijn kijkt er reikhalzend naar uit. Hij gaat weer even terug naar vroeger. Naar toen hij nog een verlegen jongetje was. Dat altijd op z'n kamer zat en bezig was met muziek. Hij vertelt over z'n Indonesische vader. "Je hebt twee typen Indo-mensen. Die heel makkelijk zijn en die extreem netjes, kritisch en moeilijk zijn in alles wat ze doen. Zo iemand was mijn vader. Daar hebben mijn broer en ik wel onder geleden. Als we niet recht aan tafel zaten, of we pleurden onze schoenen zo in de gang, dan kregen we dat te horen. Heavy. En het was eten, eten, eten. Weiger het maar niet, want dan brak de pleuris uit. Ja, ik lijk wel op m'n vader, maar niet in die aspecten. Doordat ik dit heb als bagage ben ik in m'n rol als Roger Waters de beste die er is. Deze lading vertaal ik naar mijn eigen privé-situatie. Daardoor kan ik ook teksten zingen over zaken die ik zelf niet heb meegemaakt". 

Zo verlegen als hij was, zo teruggetrokken ook, zo mogen zijn twee kinderen nooit worden, weet hij zeker. Z'n zoon en z'n dochter voedt hij, in co-ouderschap met z'n ex-vrouw, op. Z'n kinderen zijn gek van voetbal. Z'n dochter deed dat fanatiek bij KFC '71, maar dat is ter ziele. Dus is het nu SEP. Daar gaat ook z'n zoontje voetballen. 

Chattelin zelf loopt een paar keer per week hard, hij rookt niet (meer) en hij drinkt met mate, ook als hij met z'n maten is. Want het is hard werken met Pink Project. "En het heeft me ook relaties gekost". Dat hij z'n verlegenheid is kwijtgeraakt, komt omdat hij het geluk heeft gehad de juiste mensen tegen te komen. "Ik ben blij dat ik nu in grote zalen en op grote podia kan en mag spelen. Ja, je moet ook een beetje geluk hebben". (PB)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl