Interview Bianca van der Werf

Algemeen

Bianca van der Werf, taxichauffeur en partijhopper, rijdt liever auto dan dat ze vergadert

DELFT – Bianca van der Werf is moeder van een zoon van tien en ze is taxichauffeur. Ze was actief binnen verschillende Delftse politieke partijen en ze heeft bijna een studie Binnenhuisarchitectuur afgerond. En dan is ze ook nog 's volbloed-Delftse.

Bianca van der Werf, taxichauffeur en partijhopper, rijdt liever auto dan dat ze vergadert

Bianca van der Werf (34) is in elk geval geen grijze muis. En vervelen doet ze zich evenmin. Maar ze is dus in de eerste plaats Delftse. "Dat vind ik nog steeds een stad met een enorme aantrekkingskracht". Ook hierom heeft ze recht van spreken: "Ik heb ook een poos in Pijnacker gewoond, maar van de stad naar een dorp, dat was wel een hele omschakeling. Ik kreeg toch wel wat heimwee naar Delft". Ze groeit op in de Indische Buurt, "tegen Rijswijk aan". Na de Lagere School gaat ze naar het VMBO. Doet daar de Kantoor- en Verkoopopleiding. "Nee, dat was niet mijn keus. Ik wilde eigenlijk Politieagent worden of automonteur. Maar dat was not done op dat moment. Het klonk beter als je op kantoor zat. Of je je daarbij gelukkig voelde was bijzaak". Ze raakt, zegt ze, lichtelijk gefrustreerd als ze van negen tot vijf met dezelfde mensen opgesloten zit in een kantoor, dag in, dag uit. Nee, dan wat ze nu doet: "Ik rij op de taxi. Bij Deltax. Geen dag is hetzelfde". 

Ze is nog geen zeventien als ze aan het werk gaat. "Ga maar praktijkervaring opdoen", krijgt ze als welgemeend advies. Ze behaalt wel het Middenstandsdiploma. Altijd makkelijk. "Je leerde boekhouden, maar bijvoorbeeld ook hoe je een bedrijfsplan moet opstellen". Ze doet dus administratief werk, maar niet van harte. "Ik vroeg me af: Is dit het nou?" Nee, dus. "Een vriend zei: Waarom ga je niet 's een tijdje op de taxi rijden? Maak je 's wat anders mee. Dat heb ik een jaar gedaan". Dan bevalt ze van haar zoon. Ze werkt in het bedrijf van haar ex-partner. En later van huis uit. "Websites maken voor MKB-bedrijven. Daar kon ik m'n creatieve ei wel in kwijt". Sinds 2008 rijdt ze weer op de taxi. Wat ze, tot niet zo lang geleden, combineert met haar Gemeenteraadswerk. 

Dat rijden op de taxi mag ze graag doen. "Je hebt je vrijheid. Je doet erg veel mensenkennis op. Je hebt te maken met een gevarieerd publiek, van het oude oma'tje , de zakenman en de ambtenaar tot studenten die soms je auto onderkotsen en uitgaanspubliek. En we rijden ook de RegioTaxi". 

Ze heeft nooit een hekel aan autorijden gehad. Sterker: "Ik vind autorijden schitterend. Ik rij ook met gemak, zoals laatst, 800 kilometer op een dag weg. Maar op de taxi heb je ook te maken met emoties van mensen. Bijvoorbeeld met iemand die drie, vier keer in de week voor een nierdialyse naar het ziekenhuis moet. Dat is geen pretje voor zo iemand. Je leert wel dat je dat moet loslaten. Als iemand uitstapt, gaat die door met z'n leven. En jij gaat naar de volgende klant. Je moet niet 's nachts wakker liggen van andermans problemen". 

-Merk je in jouw werk dat we in financieel gezien wat moeilijker tijden leven?
"In de taxibranche hebben we nog niet zo'n last van de crisis. Maar dat komt ook omdat wij RegioTaxi rijden. Wie afhankelijk is van het stationswerk zal dat wel in z'n portemonnee voelen. Het is daar geen vetpot. Taxiwerk is leuk, maar je moet wèl aan het rijden blijven. En niet drie uur hoeven wachten op een klantje".

'JE MOET DE MOEILIJKHEDEN NIET OPZOEKEN'
Blijven rijden mag dan haar parool zijn, Bianca van der Werf ervaart ook dat dat in Delft niet altijd meevalt, vandaag de dag. "Als je in Delft een dag hebt rondgereden, ga je soms aardig gefrustreerd naar huis. Beroepsmatig gezien is het in Delft echt kommer en kwel als je mensen van A naar B wilt krijgen". Of neem de pollers. "In de pollergebieden mogen we op bepaalde tijden niet komen. Maar we hebben er wèl oudere klanten die gehaald en gebracht willen worden. Dan stuit je nog wel 's op het probleem dat ze voor ons de poller niet willen laten zakken". Of neem de omleidingsborden. Die soms meer weg hebben van misleidingsborden. "Als je die echt zou volgen, sturen ze je alle kanten op. Ik denk wel 's: het zou goed zijn als ze vanuit de Gemeente wat meer zouden luisteren naar mensen die er in de praktijk mee te maken hebben. Vanachter het bureau zal het er allemaal wel goed uitzien, maar ga ook 's kijken hoe het in de praktijk uitpakt". 

-Een man of een vrouw als taxichauffeur, maakt dat nog wat uit?
"In het algemeen werken niet veel vrouwen 's avonds of 's nachts. Ik wil nog wel 's doorrijden tot half één, één uur, ik draai in het algemeen middag- en avonddiensten. Ik zeg altijd wèl: ik rij ze naar de kroeg toe, maar ik ga ze er niet uithalen. Dan weet je niet wat je in je auto krijgt. Je moet de moeilijkheden niet opzoeken". 

-Ben je wel 's bang?
"Ik ben niet bang aangelegd. Ach, iedereen loopt risico. Ik heb ook wel 's gehad dat ik na een Raadsvergadering, op weg naar m'n auto, werd lastig gevallen door een groep studenten. Die waren dronken. De agressie tegenover taxichauffeurs is ook nog niet zo groot als tegen buschauffeurs en trambestuurders".

'JE WEET NIET WAAR JE GOED AAN DOET'
Ze vertelt hoe ze in de Delftse politiek verzeild raakt. Achteraf is 'verstrikt' wellicht meer de vlag die haar lading dekt. Hoe dan ook: "Ik liep in de praktijk tegen iets aan. M'n zoontje was toen twee. Het ging over kinderopvang, peuterspeelzalen. Men wilde dat van vijf naar drie uur terugbrengen. Dan wil en kan natuurlijk geen moeder drie uur op een ochtend werken. Dat gaat ten koste van de vrijheid van moeders en ze gaan er qua inkomsten ook nog 's op achteruit. Ik vroeg me af welke partij zich hiervoor inzette". Ze komt uit bij Leefbaar Delft. Daar krijgt ze alras de vraag of ze niet wat voor die fractie wil doen. "Ben ik begonnen als fractiemedewerkster". Van het één komt het ander. Of ze een plekje op de kandidatenlijst wil. "Ik vond het leuk om te doen, ja. Je bent toch voor je stad bezig. Politiek heeft wel iets. Maar het betekent ook dat je soms voor lastige keuzes komt te staan. Het is een beetje dubbel. Neem maar het Spoorzoneproject. Daar ben ik nooit tegen geweest. Wèl tegen de financiële risico's. Dan moet je je afvragen: Stem ik voor of tegen? Dat zijn van die lastige keuzes". 

Het is intussen het begin van wat best een bewogen politieke carrière mag heten. Waarbij Bianca van der Werf niet op een afsplitsing meer of minder kijkt. Zo is ze in deze krant al eens olijk Bianca van der Zwerf genoemd. "Die afsplitsingen zijn niet voor niks geweest. Men kan bij mij ver gaan. Maar gebeurt er iets waardoor ze mijn respect verliezen, dan ben ik er klaar mee. Dan ga ik ook geen discussie of competitie meer aan, dan zijn we uitgepraat. Er zijn ook dingen over mij gezegd, dat had helemaal niks met politiek te maken. Maar die schaadden me wèl. En als dat dan ook nog gebeurt door iemand uit je eigen achterban, dan heb ik daar geen goed woord voor over". 

Ze verlaat Leefbaar Delft. "Jan Peter de Wit liep hard uit de partij weg, Martin Stoelinga zat met de affaire-Baljé. Uiteindelijk heb ik Onafhankelijk Delft bij de Kamer van Koophandel ingeschreven. We zouden, politiek gezien, met een schone lei beginnen, dat was de insteek. Maar ja, dat duurde niet lang. De fractievoorzitter deed aangifte tegen Wim Bot, van GroenLinks. Ik wist van niks. Ik heb dat nog wel met Bot uitgepraat, maar ik wilde erbuiten blijven. Het was een kwestie van ego's. Ontzèttend". 

Het is inmiddels april 2008. "Privé en politiek begonnen door elkaar te lopen. Sommige mensen kunnen daar geen onderscheid in maken. Het rare is: toen ik in juli 2008 overstapte naar de VVD en daarover een persbericht uitkwam, hoorde je dat men vond dat daarmee de speculaties over mijn privéleven bevestigd werden. Dat heb ik maar laten gaan. Ga je dat tegenspreken, dan krijg je nog méér speculaties. Bovendien: áls er al sprake van zou zijn, het is een privé-aangelegenheid". Ze wil er maar mee zeggen: "Je bent 24 uur per dag en zeven dagen per week Raadslid. Men vergeet wel 's dat je ook nog een gezinsleven hebt. En dat je ook nog werkt. Niet iedereen gaat daar even zorgvuldig mee om. Dat maakt je ontzettend kwetsbaar".

'IK DRAAI M'N HOOFD NIET WEG VOOR SIMPELE DINGEN' 

-Waarom kwam je eigenlijk bij de VVD uit?
"Ik heb gekeken welke partij het dichtst komt bij de standpunten waar ik voor sta. Zo zat ik, als het om veiligheid gaat, aardig op één lijn met de VVD. Natuurlijk waren er hier en daar ook verschillen. Maar goed, we zijn een samenwerking aangegaan. Ik maakte dus geen deel uit van de VVD-fractie". De samenwerking verloopt soepel. Niettemin: "Binnen de VVD heb ik wel gemerkt dat daar mensen zijn die zich iets te ver boven een bepaalde klasse van de samenleving voelen staan. Een beetje elitair, ja. Maar wil je in de politiek een goeie afspiegeling van de bevolking zijn, dan heb je ook simpele mensen als een betonvlechter of een taxichauffeur nodig. Ik blijf gewoon mezelf, dat vind ik belangrijk. Ik plaats me niet boven een bepaalde bevolkingsgroep. Iedereen is gelijk. Als we naar de WC gaan stinken we allemaal net zo hard. Iemand beoordelen op z'n opleiding of op het werk dat hij doet, dat vind ik not done". 

Ook aan de relatie met de VVD komt echter een eind. "De VVD had net iets harder aan me getrokken om me binnen te halen dan Stadsbelangen, van Aad Meuleman. Bij de VVD wilden ze meer vrouwen. Wil Steffen had aangegeven dat ze ermee zou stoppen. Dan verwacht je niet dat je op plek negen van de kandidatenlijst wordt gezet. Op een onverkiesbare plaats, dus. Er werd gesteld dat bij die beslissing had meegespeeld dat ik een relatie zou hebben met een ex-wethouder. Daar heb je het weer: die relatie, áls die er al zou zijn, is die belangrijk? Het is leuk, hoor, politiek, maar men is soms meer met je privéleven bezig dan dat ze zich bekommeren over wat je in de politiek presteert". 

-Voel je je hierdoor beschadigd?
"Beschadigd niet. Kijk, ik heb er lang niks over gezegd. Maar als je uit je omgeving vragen krijgt van: Maar waarom sluiten ze je bij de VVD buiten?, dan kun je daarvoor blijven weglopen of eerlijk antwoord geven. Dat laatste heb ik toen gedaan. Toen het in jullie krant had gestaan en op m'n website was het klaar". 

Ze verbaast zich erover dat er bij de Gemeenteraadsverkiezingen toch nog 86 Delftenaren op haar hebben gestemd. Al begrijpt ze het ook wel weer: "Ik draai m'n hoofd niet weg voor simpele dingen. Overlast door duivenpoep, afval, mensen ergeren zich aan andermans gedrag. Daar moet je naar luisteren. En wat mee doen". 

-Heb je wel enige invloed gehad?
"Binnen de oppositie niet. Maar ik heb toch wel wat dingen voor elkaar gekregen. Afvalbeleid, camera's, rode fietspaden. Ik heb ook geprobeerd een Nico Haakstraat te krijgen. Dat is er niet door gekomen". 

-Hebben lokale partijen wel invloed?
"Dat is met die versplintering best moeilijk. Als je één grote stadspartij zou hebben, sta je gewoon sterker. Dan zou je hier, opgeteld, zes zetels hebben, dan kan je ook best deel uitmaken van een coalitie. Je ziet dat nu ook ineens het CDA meedoet, wat me eigenlijk wel verbaast". 

Ze mist de politiek niet. En die lange, lange vergaderingen al helemáál niet. Ze bekent overigens dat ze pas in 2002 voor het eerst is wezen stemmen. En dat ze nog niet weet wat ze met haar studie Binnenhuisarchitectuur gaat doen. "Het is wel zo dat er nu een zekere last van m'n schouders is. Je bent in de politiek benaderbaar en kwetsbaar. Als ze 's nachts voor je deur staan, als ze je bestoken met e-mails en sms'jes, dan is een grens bereikt. Zo was dat ook met die stalker. Je weet niet hoe ver zo iemand gaat. Bang ben ik niet, maar waar is zo iemand toe in staat?"
"Als ik in een boze bui ben, ruk ik het behang van de muur. Dat geeft rust in m'n hoofd, dan ben ik m'n frustratie kwijt. Van een kozijn schilderen word ik rustig. Toen dat met de VVD speelde, heb ik m'n keuken opgeknapt. Ik heb nog vijf muren waar behang opzit…" 

Ze is bezig met het schrijven van een boek. Dat klaar moet zijn als ze veertig is. "Daarin maak ik de balans op van m'n eerste veertig jaar. Het gaat over m'n jeugd, m'n opvoeding, m'n werk, m'n ervaringen in relaties". 

-Komt het nog wel weer 's tot een relatie?
Lacht. "Hoe vaak moet ik m'n neus nog stoten met de verkeerde? M'n laatste ervaring, daar ben ik niet echt van opgeknapt. Nu zeg ik: ik heb zó vaak m'n neus gestoten, het gaat 'm niet meer worden". Bovendien: "Zodra ze weten dat je vrijgezel bent, is er aan aandacht geen gebrek. Maar dat zijn dan wel van die figuren waarvan ik denk: Daar zie ik mezelf niet oud mee worden…" (PB)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12