Hoe gaat het met Ruud en Rob van der Lee?

Editie: Week 49, Jaargang 22 |

Rob (links) en Ruud van der Lee verdedigden beide vijftien jaar lang de clubkleuren van Vitesse Delft. (foto: Roel van Dorsten)

DELFT – Voetballende broers zijn er in de Delftse voetbalgeschiedenis genoeg geweest; tweelingen een stuk minder. Als ze er al waren, zijn ze niet zo succesvol geweest als Ruud en Rob van der Lee (59).

Al van jongs af aan speelde de bal een belangrijke rol in het leven van de broers. “Toen we negen waren, mochten we trainen bij Jan van 't Woudt . Dat het Vitesse Delft werd, was vanuit de christelijke school wel duidelijk”, vertelt Ruud. “Het was niet echt bijzonder om met mijn broer te voetballen”, vult Rob aan. “We hadden dezelfde interesses en dan heb je al snel dezelfde vrienden. Het verhaal dat broers elkaar beter zouden vinden in het veld vind ik echt een fabeltje.”

– Was al snel duidelijk dat jullie aardig konden voetballen?
“Ja, we zaten al meteen in de hogere elftallen en toen we achttien waren, werden we bij de A-selectie van de senioren gehaald. Dat was een mooi moment, want in het eerste speelden we met onder anderen Ed Blok, Peet van der Meer, Pleun van den Akker en Koos van den Burg.”

– Het bleek een aardig succesvolle ploeg...
“Ja, al hadden we dat op dat moment niet door. We voetbalden met plezier, wat voor ons beiden vanzelfsprekend was, en het ging goed. We speelden door het hele land maar toen we ouder werden was het trainen  soms moeilijk te combineren met het werken bij ons transportbedrijf.  Jan van den Akker en  Gerard Weber waren de fijnste trainers onder wie we hebben gespeeld en die maakten daar nooit een probleem van.”

– Wat was zo fijn aan hen?
“Weber was oud-prof en hanteerde een heel fijne benadering. Jan van den Akker ademde voetbal; nog steeds trouwens. Als je nieuwe voetbalschoenen had, liep hij die gerust voor je in, zodat je geen blaren kreeg. Toen hij bij Vitesse Delft stopte en recreatief voetbal bij de club niet mogelijk bleek, zijn we  naar DHL zaterdag verkast en daar uiteindelijk nog twintig jaar gebleven.”

– Hoe was de sfeer in de ploeg?
“Fantastisch, vooral Wim de Jong, tegenwoordig trainer bij Die Haghe, was een sfeermaker in de ploeg. Zo waren we bijvoorbeeld naar een wedstrijd in Assen, toen we in Harderwijk een tussenstop maakten, het restaurant daar zat helemaal vol met dames in klederdracht. Hij had een kinderfiets op de kop getikt en fietste verkleed als een Arabier de zaak door. Een ander mooi verhaal was met Dirk Oostrom. Hij rookte vaak en deed dat voor de wedstrijd door de spanning ook op het toilet. Toen we hem voor aanvang een keer kwijt waren en we hem gingen zoeken, hebben we de deur van het toilet open moeten breken. Daar bleek Dirk buiten westen te zitten. De lamp boven hem was naar beneden op zijn hoofd gevallen. Gelukkig kon hij nog wel meespelen. Dat zijn natuurlijk mooie verhalen.”

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl