Corry Hoogduyn (85) neemt noodgedwongen afscheid van haar meiden
DELFT - Corry Hoogduyn (85) gaf dertig jaar lang fitnesstraining aan vrouwen. Anderhalf jaar geleden moest ze daar noodgedwongen mee stoppen. Dat valt haar nog altijd zwaar.
Door: Jesper Neeleman
De dames die ze al jarenlang training geeft, zetten haar afgelopen dinsdagmorgen in het zonnetje. Voor het zover is, zit Corry aan een grote tafel te wachten tot de dames klaar zijn met sporten. "Het ging gewoon niet meer", begint ze. En dat is balen. "Het waren altijd hele fijne lessen. Het was altijd volle bak. En dat is me in één keer afgenomen." De eerste traan rolt over haar wang.
"Sporten was altijd m'n lust en m'n leven. Vroeger was het zwemmen. Later training geven. Ik heb waanzinnig goed contact met alle dames hier. Ze hebben me, toen ik ziek was, opgezocht in het ziekenhuis en later in de Lindenhof. Echt gaaf. Ze hebben me door dik en dun gesteund." Dus wilde Corry, ondanks alles, dolgraag terugkeren in de sportschool. Dat probeerde ze, maar zonder succes. "Die fout maak ik vaker. Dan wil ik niet toegeven en ga ik maar door en door. Totdat het fout gaat."
Inmiddels is het besef er. Ze keek uit naar vandaag, maar zag er ook tegenop. Het voelt als een afscheid. Hoe ze het vindt hier te zijn? Ze wijst naar haar ogen. "Wat denk je? Ik zit helemaal vol. En straks komen al die meiden naar buiten." Het weerzien is emotioneel. Geen slappe handjes, maar innige omhelzingen. Ze krijgt bloemen, taart en talloze complimenten.
Ria Haket roemt de inzet van haar voormalig trainster. "Ze is een geweldig mens, ook al was ze weleens hard voor ons. 'Jullie zijn toch geen mietjes?', zei ze dan." José knikt instemmend. "Helemaal aan het begin dacht ik nog: les van een tachtig-plusser? Maar de eerste drie maanden had ik, door haar lessen, twee keer per week spierpijn. Zelf had ze een enorm uithoudingsvermogen. Verder was het altijd ontzettend leuk en gezellig met Corry." Ans Lahnstein was nog met haar mee geweest naar de Dino Show op SBS6, met Jandino. "Dat was ontzettend leuk. Werd ze, vanwege haar 80ste verjaardag, op een stoel gezet. Later mocht ze daar les geven aan allemaal jonge kerels. Dat vond ze wel wat."
Ook Jan Koster is vandaag van de partij. Hij leerde Corry twintig jaar geleden kennen, in zijn sportschool in de Simonsstraat. "Toen was ze al niet meer één van de jongsten", zegt Koster. "Maar ze gaf heel enthousiast les en niemand kon haar bijhouden. Ze heeft in de jaren erna nog heel veel lessen gegeven en die waren altijd erg populair. En als er iemand ziek was, konden we altijd Corry bellen. Ze zei nooit nee. Zelfs niet als ze zelf ziek was. Gooide ze er een pilletje in en dan ging ze weer. Zo ken ik haar. Bovendien is het echt bijzonder dat ze al tachtig plus was en nog zo sportte. Helemaal niet gek dat ze nu een keer stopt."
Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. De 85-jarige Delftse volgt nu in De Gaech bewegingstherapie. "Ik voel me daar goed bij", vertelt Corry. "Ben ik toch een beetje bezig. Maar na het sporten wilden ze dus koffie drinken. 'Koffie?', vroeg ik. 'Moeten jullie geen cooling down doen? Dat deden ze nooit." Maar ze hadden er wel oren naar. "Dus doe ik daar nu altijd de cooling down."