Hoe gaat het met Aad Spiero?
Aad Spiero (69) was jarenlang de zeer betrouwbare sluitpost van Full Speed en speelde er ook nog enige tijd in de spits.
Spiero was al van jongs af aan bezeten van het spelletje. "Ik woonde in de Tulpstraat in de Bijlenbuurt en iedereen was altijd aan het voetballen. Veel anders was er ook niet." Zoals veel buurtgenoten, begon hij in clubverband bij Full Speed. "En dat is altijd mijn club gebleven. Het is zelfs nooit in mijn hoofd opgekomen om naar een andere club te gaan."
- Was je meteen al keeper?
"In de jeugd zat ik bij Chris Kronshorst in het team. Wij keepten toentertijd allebei een halve wedstrijd. Ook als voetballer kon ik aardig uit de voeten. Ik was een spits met veel snelheid en een hard schot. Onder Ben Ditmars heb ik ook in het eerste nog een tijd in de aanval gelopen."
- Waarom werd je op een gegeven moment dan toch keeper?
"Omdat ik er vaak wel twee scoorde, maar de keeper er drie doorliet. Dan verlies je. Ze hadden meer vertrouwen in me als keeper. Dat ging me ook goed af; het zat in me. Ik ben ervan overtuigd dat keepen niet aan te leren valt. Bepaalde technieken kun je aanleren, maar keepen moet in je zitten. Verder heb ik nooit handschoenen aan gehad. Ik snap niet dat elke keeper die nu draagt."
- Speelde je in een leuk elftal?
"Ik heb meer dan vijftien jaar in het doel gestaan, dus ik heb verschillende generaties meegemaakt. Ik speelde onder anderen met Ruud Boer, Chiel Meijer, Henk Herman, Leo Bremer, Mick Brandwijk, Nico Rogaar, Peter van Zuuren en Johan van Akkeren. Toen we kampioen werden speelde ook Thijs Kwakkernaat in dat elftal."
- En trainers?
"Dat zijn er ook nogal wat. Ben Ditmars, die me uiteindelijk op doel zette, Frans Hogervorst waarmee het altijd lachen was, Gerry Hup, Cor van Gaalen en Theo Verlangen. Hij was assistent bij Happel en vroeg of ik zin had in een proeftraining bij Feyenoord. Daar ben ik uiteindelijk niet op ingegaan. Wel ging ik tijdens werktijd, ik reed in een vrachtwagen, regelmatig bij de training kijken. Dan kwam 'ie altijd even een praatje maken."
- Heb je ook veel gelachen?
"Ja, het was altijd feest. Na de trainingen bleven we hangen en na de wedstrijden gingen we vaak met zijn allen naar de Chinees. Wat ook mooi was, is dat Gerry Hup nogal van de duurlopen was. Dan liepen we met zijn allen door het Hertenkamp en piepten Mick Brandwijk en ik er tussenuit. Wij sneden af en op het veld moest een eindsprint gedaan worden. Dat deden wij natuurlijk goed, waarop Hup zei: 'Zie je wel dat jullie het kunnen, als je je best maar doet'."