Hoe gaat het met Peter Otterspeer?

Peter Otterspeer werd al vroeg besmet met het Delfia virus, werd op z’n vijftiende lid van deze vereniging voor het voetballen maar heeft in de loop der jaren vele rollen vervuld binnen de club. Hij is lid van verdienste. 

HOE GAAT HET MET JE?
Ik ben sinds 3 maanden met pensioen na een dienstverband van 51 jaar bij Eneco. Ik kom eigenlijk tijd tekort, heerlijk die vrijheid om mijn eigen tijd in te delen, heb me nog geen moment verveeld. 5 jaar geleden ging het niet zo goed, een bezoekje aan de huisarts leidde gelijk tot een ziekenhuisopname, de kransslagader bleek voor 97% dicht te zitten, dotteren en een geplaatste stent waren noodzakelijk voor herstel. Het gaat nu weer prima met me.

WAT VOOR TYPE SPELER WAS JE?
Ik was een wat luie spits, scoorde wel veel. We hadden destijds een vriendenteam, de derde helft was minstens zo belangrijk als die andere twee. Daarnaast was Jaap Pico de doelman dus onze sportieve doelstellingen waren niet al te hoog. Jaap kreeg een keer een bal tegen het hoofd waardoor zijn kunstgebit uit zijn mond viel, de wedstrijd ging gewoon door maar Jaap staakte zijn activiteiten om zich volledig te kunnen richten op het zoeken van zijn kunstgebit, toen dat weer boven water was lag de bal inmiddels in het doel.

WAT HEB JIJ BETEKEND VOOR DE CLUB?
Chris Kronshorst was destijds trainer van Delfia, hij werd opgevolgd door Martin Stoelinga. Het vertrek van Chris was voor veel spelers en kader reden om ook te stoppen, samen met Dick van der Mast en wat andere Delfianen hebben we de club toen weer opnieuw opgebouwd. Ik heb van alles gedaan, secretaris, het organiseren van voetbalkampen, scheidsrechteren, bardiensten, het krantje maken, etc. Mijn vrouw Tineke is nog penningmeester geweest, Delfia was dus de rode draad in ons leven. Meneer Makkus deed de financiën, hij zat letterlijk op z’n geld, als hij wat nodig had tilde hij het kussen van de bank op om wat te pakken. Daarnaast had hij een treinbaan door zijn hele huis aangelegd en ieder bezoek aan hem begon verplicht met het spelen met de treintjes alvorens er over geld gesproken kon worden. Samen met Dick van der Mast was ik weer een keer bij meneer Makkus voor een geldelijke bijdrage, alle drie roken we na verloop van tijd een strontlucht die veroorzaakt bleek te zijn door Dick die op straat in de poep had getrapt. Natuurlijk hadden we eerst met de treintjes gespeeld dus het hele huis was geleidelijk aan vergeven van de poeplucht.

Martin Stoelinga had destijds voor zijn zaken contacten in Tsjechië. Op een gegeven moment heeft hij geregeld dat er een jeugdteam uit Tsjechië mee zou doen aan een voetbaltoernooi bij Delfia. De jeugdspelers uit Tsjechië kwamen aan in een oude bus en bleken helemaal niets bij zich te hebben voor de overnachting. In allerijl hebben een aantal mensen bij Delfia vervolgens slaapzakken et cetera geregeld voor deze jongens. Dat was kenmerkend voor onze vereniging, sociaal en betrokken. Onze kinderen hebben later hun T-shirts nog aan de Tsjechische kinderen gegeven. Martin Stoelinga regelde ook nog entree voor Drievliet voor zowel de Tsjechische als Nederlandse kinderen compleet met eten en drinken, al met al dus een geweldige afsluiter van deze activiteit. 

WAT DOE JE NU NOG?
Ik zit bij de harttrimclub, ben zodoende toch nog een beetje sportief bezig waarbij het sociale aspect ook van belang is. Regelmatig kom ik hier namelijk ook nog oude bekenden tegen wat altijd weer een mooie gelegenheid is om even bij te praten.