Hoe gaat het met Stefan Verhoeff?

DELFT - Stefan Verhoeff (41) beleefde sportieve hoogte- en dieptepunten bij Vitesse Delft.

Verhoeff was al op jonge leeftijd in de ban van 'het spelletje'. "Toen ik vier was, speelde ik al mee in het team van mijn broer. Doordat mijn vader bij Vitesse Delft speelde, was de keuze voor een club snel gemaakt."

- Hoe was het in de jeugd?
"Fantastisch. Dat was een bijzondere tijd. Wij voetbalden op zaterdag aan de Oudelaan en gingen erna op het fietsie naar de Middelweg om naar het eerste elftal te kijken. Toen Gertie Broere onze trainer was, fietsten we zelfs met hem mee. Ik zat in een goede lichting met onder meer Michael Righarts, Aldo Carta, Romano Mollis en Ed 't Hart. Toen ik in de B1 zat, werd Wim van Zinnen onze trainer. In dat jaar werd zowel de A- als de B-jeugd kampioen. Ik zat zes dagen per week op de club en was ook trainer van een aantal jongens die nu in het eerste spelen."

- En de stap naar de senioren?
"Dat begon met bij de selectie zitten voor de nacompetitie en niet meedoen als A-junior. Het jaar erna haalde Wim de Jong Romano Mollis en mij direct bij de selectie. We stroomden in bij het grote Vitesse Delft met onder andere Ed Wittenberg, Martijn Langstraat, Harry Garnaat, Dennis Geurts, Anton Rosierse en Peter den Os. Later sloten andere jongens uit de jeugd aan. Dat vond ik de mooiste tijd."

- Daarna werd het minder?
"Ja, onder Martin de Graaf en Hans van Heeteren stopten veel oud-gedienden en werd ik op mijn twintigste zelfs aanvoerder. De resultaten vielen tegen en in twee seizoenen degradeerden we naar de derde klasse, terwijl we wel de 16-23 competitie wonnen. Het jaar erna werden we onder Joop Koster ongeslagen kampioen. Hij werd opgevolgd door René Slegtenhorst, die ik nog als jeugdtrainer kende, en we promoveerden op een haar na naar de eerste klasse. Het seizoen erna degradeerden we bijna en besloot ik eens verder te kijken."

- Waar ging je heen?
"Chris Kronshorst en de gebroeders Rontberg stapten in bij DHC, maar ze waren even snel weg. Jan van den Akker nam het over en we hebben voor de poorten van de hel degradatie voorkomen. De beslissingswedstrijd was tegen Velo op het terrein van Verburch. Niemand geloofde erin, maar we wonnen met 0-2 en ik scoorde mijn enige goal dat seizoen."

- En toen?
"De oudere garde stopte, ik was net vader van een tweeling geworden en had geen zin om van onderaf alles weer op te bouwen. Vitesse Delft belde en ik dacht dat, als het niet met het gezin te combineren was, het fijner was bij je eigen club in het tweede te spelen dan bij een andere. Ik belandde snel in het tweede, want de klik met Peter Klomp was er niet. Bovendien scheurde ik tijdens wedstrijd in de zaal alles af wat er af te scheuren viel in mijn knie."

- Wat deed je daarna?
"Ik besloot te stoppen, tot René Slegtenhorst belde. Hij was trainer bij DHL en wilde me er graag bij hebben. Ik heb daar, vooral in het tweede elftal, het plezier in het voetbal teruggevonden. Ik heb er zo'n vijf jaar gespeeld met onder andere de Dukkertjes en Martin van der Voorden. Dat was een geweldige tijd."

- Wat doe je nu?
"Ik ben nog een tijd jeugdtrainer geweest bij DHC, waar mijn zoons speelden. Zij voetballen niet meer en ik doe ook niets meer in het voetbal. Nu fiets ik bij WCMM en golf ik te weinig."