Oud-international Wil de Visser: trots op de OranjeLeeuwinnen

DELFT – Nederland is in de ban van de OranjeLeeuwinnen. Ook dertigvoudig international Wil de Visser, die bijna alle wedstrijden bezocht.

Door: Jesper Neeleman

"Geweldig hé?! Wat spelen ze toch een partij goed voetbal", zegt Wil de Visser als we haar vrijdagmorgen bellen, een dag na de gewonnen halve finale.
Op de halve finale na, was de 65-jarige Delftse er elke wedstrijd van Oranje bij. In de periode van 1973 tot 1985 speelde ze in het Nederlands vrouwenelftal. Twee jaar terug werd een club opgericht die ervoor zorgt dat oud-internationals als De Visser er vandaag de dag bij zijn als Oranje speelt. En dat is ze. Ze heeft genoten van het EK. "Tegelijk ben ik ontzettend verdrietig dat ik te vroeg ben geboren", zegt De Visser. "Want wat een entourage is er vandaag de dag. En wat zíjn ze goed. Ze zijn technisch vaardig, tactisch goed. Jackie Groenen voorop. Wat een fantastische speelster. Maar ik was ook onder de indruk van de sfeer in de stadions. Hier valt geen onvertogen woord. Geen agressie. Het was zo leuk daar bij te zijn."
-Wat vind je van de aandacht voor de OranjeLeeuwinnen?
"Heel goed. Dat is heel belangrijk. En ze hebben er zelf voor gezorgd. Dit krijg je pas door te presteren. Als je niet presteert, kun je schrijven en praten wat je wilt, maar dan is er toch minder aandacht voor."
-Hoe was dat in jouw tijd?
"We zijn begonnen met aandacht proberen te krijgen. We hebben ervoor geknokt. Veel promotie moeten doen. Ons waar moeten maken. We liepen toentertijd in de oude tenuetjes van de heren. Volgens mij hebben we één keer in het PSV-stadion gespeeld, verder voetbalden we op de complexen van hoog aangeschreven amateurclubs. Er stonden toen trouwens ook wel best wat mensen langs de lijn, maar het is niet te vergelijken met nu. Maar het was de begintijd van het vrouwenvoetbal. Dus als er een paar honderd toeschouwers waren, was het voor ons al feest."
-Wat was er wel hetzelfde?
"In onze tijd trainden we ook vijf keer per week. We reisden voor trainingen naar Zeist. Een fantastische tijd ook. Ik heb Bert van Lingen meegemaakt als bondscoach. Een hele fijne man waar ik veel van heb geleerd. Pierre van den Akker, de verzorger, ook bij de mannen, was ook een wereldvent."
-Als je nu 25 jaar was geweest, had je dan zondag in de finale gestaan?
"Daar zou ik alles voor over hebben gehad. En misschien zou ik het ook wel redden. Mijn mentaliteit, daar lag het niet aan. En als je ruim tien jaar in oranje speelt, waarvan de helft van de tijd als aanvoerder, dan kun je wel wat. Tegelijkertijd is het niet meer te vergelijken. De ene dame gaat naar Barcelona, de ander naar Arsenal. Het gaat nu de professionele kant op. Maar ik had er dus alles voor overgehad om dat mee te kunnen maken."
-Wat verwacht je van de finale?
"Dat ze winnen. De eerste pot tegen Denemarken wonnen ze ook. Maar het zal niet makkelijk worden. Ik denk dat het 2-1 wordt. Dan is het groot feest. Het is sowieso al een feest dat ze in de finale staan. Een wereldprestatie. Het toernooi is daarom nu al geslaagd."