Hoe gaat met Frans Aschman?

Editie: Week 11, Jaargang 23 |

Frans Aschman stond aanvankelijk sceptisch tegen de trainingsmethodes van Chris Kronshorst, maar werd er wel een betere voetballer van. (foto: Roel van Dorsten)

DELFT – Frans Aschman (59) was misschien niet de meest technische voetballer die Delfia ooit gekend heeft, maar was met zijn inzet  een belangrijke waarde aan Het Kasteel.

Aschman begon met voetballen bij SV Wippolder. “Ik woonde in die wijk en mijn ouders wilden graag dat ik daar ging spelen. In de buurt woonden veel Delfianen met wie ik op straat voetbalde. Daarom ben ik een seizoen later overgestapt naar Delfia, waar ik ook vijfentwintig jaar in het bestuur heb gezeten.”

– Met wie speelde je samen?
“Op straat was dat onder meer met Cock de Booij, Hans Récourt, Jan Heijdra en John de Wit. Toen ik op mijn zestiende mijn debuut in het eerste maakte, kwam ik terecht bij Leo de Wit, Ruud Bruggeman, Koos Stam en Leo de Boer. Trainers waren onder meer Willem Noordam, Miel Hollaard, Bram Panman en Chris Kronshorst. Onder Chris heb ik pas echt leren voetballen.”

– Wat was hij voor trainer dan?
“Bij hem ging het om mooi voetbal. Doordat we de beuk er niet ingooiden, werden we denk ik nooit kampioen. Hij besteedde veel aandacht aan kappen en draaien. Toen hij kwam, zei ik dat hij er tien jaar eerder had moeten zijn, omdat ik het niet meer zou leren. Na een paar jaar kwam ik hierop terug en zei ik dat ook tegen hem. Omdat ik me goed ontwikkelde, speelde ik steeds vaker in het eerste.”

– Hoe was de sfeer bij Delfia?
“Heel goed, we waren net een familie. De clubavonden waren altijd leuk en ook in het weekend gingen we er samen op uit. Dan kwamen we om vier uur in de Lilliput en haalden we een broodje bij Chris. Soms stonden we de dag erna wissel. Ook de trainingskampen waren geweldig. We zaten eens in een accomodatie in Groesbeek en de drank was op. Toen heb ik Cock in den Haak door het keukenraam naar binnen geholpen, heeft hij een fles jenever gehaald en een lege fles met water gevuld en teruggezet. Toen hij terug wilde, was ik op een bankje in slaap gevallen. Het duurde dus even voor ik hem weer naar beneden kon helpen. Ook waren we eens in Arnhem, waar we tien gulden entree moesten betalen en daarvoor consumptiebonnen kregen. Cock en ik zouden ervoor zorgen en zaten boven vanaf de veranda te kijken hoe iedereen naar ons op zoek was.”

– Hoe moet het verder met Delfia?
“Dat wordt een lastig verhaal wordt en dat doet pijn. Ik kom er nog wel vaak. Op zondag kaarten we om zeven uur, dat stamt nog uit de tijd dat de consul 's morgens kwam om de velden te keuren en ik biljart er nog graag.”

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl