Dubbel Delft: 12/2

DELFT - De Spoorzone zal de geschiedenisboeken ingaan als een van de grootste projecten van de stad. Zowel qua bouwkundige impact voor de stad, als ook de consequenties voor de schatkist en de bewoners. Het gebied van het oude bovengrondse spoor onderging een ware metamorfose. Het oude lelijke treinviaduct maakte in 2015 plaats voor een ruim 2 kilometer lange spoortunnel met ondergronds station en ruimte voor vier sporen. Eerst twee, en binnenkort vier. Bovenop werd het nieuwe stadskantoor met de geïntegreerde stationshal de grote blikvanger. Met daarnaast een groot scala aan woningen, bedrijfsruimtes en een mini-stadspark. Waar eerst de Prinses Irenetunnel lag, ligt nu de Ireneboulevard. Doorgaand verkeer rijdt over de verlengde Coenderstraat en de tramlijnen 1 en 19 rijden over hun definitieve tracé. Wat bij de oude foto opvalt is, naast het ontbreken van het treinviaduct, het enorm brede water dat tussen de Spoorsingel en de Phoenixstraat zit. Het woord singel heeft twee betekenissen: het wordt gebruikt voor een gracht die om een stad of dorp heen ligt, maar ook voor de weg die langs zo’n gracht ligt. In Delft heette dit deel van de westelijke stadssingel gewoon de ‘Singel’. Tussen de weg en de fraaie stadsgracht werd in 1847 de spoorlijn aangelegd en vanaf dat moment werd de Singel langzamerhand omgedoopt in ‘Spoorsingel’. De stadsgracht werd in 1964 gedempt om plaats te maken voor het spoorviaduct. Bij het afscheid van burgemeester de Loor in 1965 werd geschreven: “Een van de grote werken die onder zijn leiding ten uitvoer is gebracht, is het spoorwegviaduct”. En verder: “Een groot herinneringsbord verbindt voor altijd zijn naam aan dit vorstelijke bouwwerk”. En ook: “Het hoogspoor is zeker geen grauw obstakel maar wel een plezierig aandoend wit lint dwars door de stad geworden”. De schrijver had waarschijnlijk last van een ernstige zonnesteek: er is met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te stellen dat er niemand te vinden is die het ‘een plezierig aandoend wit lint’ vindt. Eeuwig dankbaar zullen velen zijn dat dit stuk beton is gesloopt. Hoewel er zat Delftenaren zijn die wel enigszins heimwee hebben naar de periode dat het spoor nog op straatniveau was, met die oude stoomtreinen.