Vincent Leonard: vlak en klaar voor de start. Elf uur en 25 minuten later zou hij hier in Maastricht weer finishen na een geslaagde ironman.
Vincent Leonard: vlak en klaar voor de start. Elf uur en 25 minuten later zou hij hier in Maastricht weer finishen na een geslaagde ironman. Foto: Margreet van Swieten

Vincent Leonard euforisch na ironman

sport

DELFT – Is het leuk om 3,8 kilometer te zwemmen, 180 kilometer te fietsen en dan nog eens 42,2 kilometer hard te lopen? Vincent Leonard vindt van wel. Zondag deed hij 11 uur en 25 minuten over deze 'ironman'.

En hij zou het zo weer doen. De 30-jarige in Pijnacker woonachtige Delftenaar voelt zich daags na deze prestatie nog altijd euforisch. "En ook de dag zelf heb ik heel positief beleefd", blikt hij terug. "Er was bijna geen moment dat ik het echt zwaar had. Met het zwemmen niet, later met fietsen ook niet. Vooraf had ik natuurlijk ook goed getraind." Alleen die laatste 15 kilometer hardlopen, dat was toch wel pittig. "Maar dan heb je er al zo lang op zitten. Dan lukt dat laatste stukje ook." Het loopgedeelte was in het drukke centrum van Maastricht. "Ik ben in allerlei talen aangemoedigd. En als je de finish overkomt, dan vergeet je dat je moe bent. Onderweg heb ik al die tijd geprobeerd niet te denken aan wat ik nog allemaal moest doen. Ik zat in het moment. Dan is het veel makkelijker. Bovendien heb ik er vooral van genoten. Al die mensen langs het parcours, waaronder vrienden en m'n vriendin. Het was geweldig."

Zijn vriendin verdient een eervolle vermelding, benadrukt Vincent Leonard. Zeker driekwart jaar was hij namelijk druk met trainen en voorbereiden. In de piekweken trainde hij zeven dagen per week, bij elkaar zeker 24 uur per week. "Eigenlijk doe je zo'n ironman samen", zegt hij. "Ze zorgde al die tijd goed voor me, zorgde altijd dat er goed eten was. En ze bleef me steunen, ook al was ik niet altijd te genieten."

Maar de missie is geslaagd. Zeven jaar terug kwam hij op het idee. "Toen ging ik zwemmen in het Hofbad. Ik zag iemand zwemmen, die ging maar door. Ik zag dat hij een Ironman-tatoeage had. Daar keek ik wel tegenop. Dat moet ik ook een keer doen, dacht ik."

Leonard wilde dit pas doen als hij eind 30, begin 40 was, zoals de meesten die een ironman doen. "Maar de ironman van Maasstricht viel precies op m'n dertigste verjaardag." Zou hij het nog eens doen? Zeker. "Maar pas over vijf of tien jaar. Het vergt enorm veel tijd en trainingsuren. Je moet je leven anders indelen. Zo ben ik een dag minder gaan werken. In het weekend kun je niet meer een biertje gaan drinken. Maar het is het waard geweest. Ik kan het iedereen aanraden. Als je echt iets wilt in het leven, je bent overtuigd van jezelf en je maakt een plan, dan kan het. Dat blijkt wel uit deze ironman. Maar het geldt net zo goed voor je werk en voor heel het leven."
We hoeven niet bang te zijn dat Vincent Leonard voortaan zijn vrije tijd op de bank doorbrengt. "De volgende missie is tijden verbeteren, zoals op de Marathon en de Triatlon." Maar eerst nog even nagenieten.