Delfts echtpaar heeft veel zorgen en geen rolstoel

DELFT – Jan en Carolien van der Meer zijn boos. Het Delftse echtpaar wil dolgraag een rolstoel of scootmobiel voor Jan, maar moet hier tot hun ongenoegen op wachten. Jan kan zich al niet eens meer herinneren wanneer hij voor het laatst buiten kwam.

Door: Jesper Neeleman

Dat is bijzonder, want het enige waaraan hij niks mankeert zijn z'n hersens. "Verder is het allemaal klote", zegt de 77-jarige Delftenaar over z'n gezondheid. Hij heeft hartproblemen, is kortademig, slecht ter been, incontinent en hij draagt een katheter. Jan beweegt zich voort met een stok. Lopen kun je het niet echt noemen. Voetje voor voetje schuifelt hij door het huis. "Ik ben 24 uur per etmaal met m'n man bezig", legt Carolien (66) uit. Het echtpaar heeft geen kinderen. "Ik doe alle mantelzorg zelf." In november deed het echtpaar een verzoek voor een rolstoel of scootmobiel. Ze laat het antwoord van het hoofd Wmo van de gemeente zien. Die schrijft haar op 27 november dat ze graag in gesprek gaan over de ondersteuning uit de Wmo en dat zo spoedig mogelijk contact met haar wordt opgenomen. "Maar we hoorden maar niks. Vorige week heb ik er nog over gebeld. 'Hij is nog niet aan de beurt', werd gezegd. We moesten nog maar even wachten." Wel is voor de voordeur al een oprit gemaakt, zodat je met een rolstoel het huis in kan rijden. Als je er één hebt.
Ondertussen ziet Carolien haar man aftakelen. Zelf knapt ze van dit alles ook niet echt op. "Ik lig hier 's nachts wakker van en ben er echt ziek van. Dit is niet vol te houden."

Ze zorgt dag en nacht voor haar man, maar ervaart als mantelzorger weinig steun. "Careyn levert hier overigens wèl uitstekende zorg. Verder vraag ik me af of ik hier 66 voor ben geworden. Dan lig ik nog liever in m'n kist. Wat is de wereld toch kuis en kuis verrot. Wat me hieraan nog het meeste stoort, is dat ze ons laten wachten en niet laten weten of en wanneer het lukt om voor een rolstoel of scootmobiel te zorgen. Ik snap wel dat mensen soms dagenlang dood in hun woning liggen voordat ze worden gevonden."
Haar buren vragen regelmatig of Jan nog leeft. "Want ze zien hem nooit meer. Soms, als het zonnig is, zet ik 'm weleens op een stoel in de tuin", zegt Carolien. "Je zou me ook in een kruiwagen kunnen rondrijden", zegt Jan. "Alleen zullen mensen dan wel raar opkijken. Denken ze dat je met een lijk in een kruiwagen rondloopt", voegt hij eraan toe. Ze zien hun toekomst somber in. Een rolstoel of scootmobiel, dat zou in elk geval verlichting bieden. "Dan kan ik elke dag weer even naar buiten", zegt Jan. Carolien zal haar man, met wie ze maar liefst drie keer trouwde, dan graag duwen.

Een woordvoerder van de Gemeente Delft laat weten dat het echtpaar vorig jaar maart een aanvraag voor woningaanpassing heeft gedaan. "De woning is toen aangepast en ze kregen van ons een indicatie voor een rolstoel en scootmobiel", laat de woordvoerder weten. "Toen de rolstoel geleverd kon worden hebben ze deze, tegen ons advies in, afbesteld. Eind november hebben wij opnieuw van hen een aanvraag voor een rolstoel ontvangen. Binnen twee weken nemen wij hierover contact met hen op."