Ellen Rijsdorp maakt prachtige keramiekkunst op een plek waar je de 17e-eeuwse militairen bijna kunt ruiken

Editie: Week 10, Jaargang 21 |

Ellen Rijsdorp geniet van ‘haar’ Kruithuis, een rustieke plek te midden van de gestresste 21ste eeuw. (foto Karl Flieger)

DELFT – Ellen Rijsdorp is professioneel keramist. Niet in de stijl van het Delfts Blauw, maar veel meer gericht op haar eigen rijke fantasie. “Wat ze bij de Porceleyne Fles doen is fantastisch, ga het maar eens proberen. Maar ik zit gewoon in een heel andere hoek van deze kunstvorm.” Zaterdag en zondag laat Ellen haar werk – dat ze normaal op buitenlandse beurzen verkoopt - zien in en om haar atelier in het Kruithuis langs de Schie. Een plaatje van een thuisbasis…
Wie bij Ellen Rijsdorp op bezoek gaat, belandt in een andere wereld. Eén voet door de toegangspoort van het Kruithuis en je hoort als het ware de 17e-eeuwse militairen druk in de weer met tonnen kruit en allerhande wapentuig. In 1660 kreeg het Kruithuis zijn nieuwe plek, nadat het oude – op de Paardenmarkt – in 1654 met een reuzenklap in rook was opgegaan. En daarmee een groot deel van de houten Delftse huizen. “Die klap”, zegt Ellen, “was volgens de overlevering tot op Texel te horen.” Kennelijk hadden onze geschrokken voorouders een spannend leugentje nodig om de impact van de ramp een beetje te verlichten… Een andere overlevering is overigens wel aannemelijk. Ellen: “Het nieuwe Kruithuis werd op een kanonslag afstand van de stad gebouwd, om zeker te zijn dat een nieuwe ontploffing geen nieuwe ramp zou opleveren. Daarom wonen wij hier nu zo lekker afgelegen en toch op tien minuten fietsen van de stad. Heerlijk.”
Voordat we de kunstenares in Ellen aanspreken nog even een laatste historisch feit. In de loop der eeuwen verslechterde de staat van onderhoud van het Kruithuis. Met een absolute dip tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. “Toen is hier behoorlijk gevochten”, zegt Ellen. “Het was nog een wapenopslag van het leger; je kunt de kogelgaten bekijken. In 1960 trok de scouting erin en dat is altijd zo gebleven. Het heeft nog wel te koop gestaan, maar de mensen van de scouting weigerden toen te vertrekken. Toen niemand het Kruithuis wilde hebben, mochten ze er in, maar toen er geld voor te maken was zouden ze weg moeten? ‘Al komt de ME, dan nog gaan we niet weg’, zeiden ze in 1991. Toen hebben ze het voor een gulden gekocht, met de verplichting tot onderhoud. Sinds die tijd wonen we hier. En de scouting is er ook nog steeds. Je zou het zo niet zeggen, maar het is hier heel vaak een drukte van belang. Er komen zelfs wel eens verenigingen die een dagje in middeleeuwse kleding de geschiedenis naspelen. Leuk hè?”
Oceaanbodem
Inderdaad. Maar we kwamen voor het prachtige keramiek van Ellen. Ze gaat het dit weekend showen en… verkopen. “We hebben binnen en buiten demonstraties, als het weer het toelaat. Mijn werk is altijd dubbel gedraaid; ik maak geen gebruiksvoorwerpen. Ik vind het leuk om de klei zodanig te bewerken dat het er bijna als fluweel uitziet. Je moet maar eens komen kijken.”
Dat is een aanlokkelijk aanbod. De keramiekkunst van Ellen wekt sterk de indruk dat het zo van de oceaanbodem is gevist. Prachtige, zachte vormen en kleuren laten de kijker wegdromen naar parelwitte Bountystranden in de tropenzon. “Leuk dat je dat zegt. Ik krijg vaker die opmerking. Ik kan eindeloos genieten van die grillige vormen die je vaak op het strand ziet. Het zal wel geen toeval zijn…” (KF)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl