Organist Sonja Nowee en zangeres Ineke Willems huilen soms mee

Editie: Week 40, Jaargang 22 |

Sonja Nowee (links) en Ineke Willems verzorgen soms meerdere uitvaarten per dag.

DELFT – Organist en dirigent Sonja Nowee (60) maakte al bijna zesduizend uitvaarten mee. In veertig plakboeken bewaart ze de herinneringen hieraan. Samen met haar koren zorgt ze tijdens uitvaarten voor de muzikale en soms ook menselijke ondersteuning.

Nowee ging 41 jaar geleden, toen haar moeder overleed, voor het eerst tijdens een uitvaart achter het orgel zitten. “Toen dacht ik: dit werk wil ik voortaan doen.” En aldus geschiedde. Steeds vaker werd haar gevraagd om tijdens de uitvaart voor de muziek te zorgen. De muziekkeuze is in die vier decennia behoorlijk veranderd, ervoer ze. “Toen ik net begon werd bij een katholieke uitvaart nog door de organist of de pastoor bepaald wat werd gezongen, de familie had hierin geen inbreng.” Dat is nu wel anders. “Het komt weleens voor dat wordt gevraagd of ik Guus Meeuwis wil spelen.” Ze moet dan zelf achterhalen hoe zo’n nummer moet worden gespeeld, want er is geen tijd om de bladmuziek  te bestellen. “Het wordt voor mij als organist steeds gevarieerder en dus aantrekkelijker, maar het wordt er niet makkelijker op.”

Voorbereiding
Bijzondere of afwijkende muziek vergt vaak de nodige voorbereiding. Dat en de hele uitvaarten die op haar pad komen, zorgen ervoor dat ze zich zelden verveelt. “Daarom ga ik het vanaf volgend jaar mei iets rustiger aan doen. Mensen kunnen zeven dagen per week een beroep op me doen, ik ben eigenlijk nooit vrij. Ik plan weleens een fietsvakantie, maar dan word ik gebeld voor een uitvaart en zeg ik de vakantie af, want begrafenissen staan op één. Ik hou niet echt een privéleven over. Dat is weleens moeilijk, maar ik doe m’n werk heel graag. Ik heb een gave. Een kind zei eens tegen me: ‘U kruipt in het orgel’. Jaren later snapte ik wat ze bedoelde. Ik gooi m’n ziel en zaligheid erin als ik orgel speel. Als ik drie begrafenissen op een dag heb, ben ik total loss, want ik geef dan iets van mezelf en stop er energie in.”
Dat doet ze samen met meerdere koren. Ze werkt vaak en al jaren samen met Ineke Willems (66), die in meerdere koren zingt. “Sommige dingen grijpen je wel aan”, zegt Willems. “Dan sta je te zingen met een brok in je keel.” Ook de koorleden pinken soms een traantje weg.

-Nemen jullie al het leed dat op jullie pad komt niet mee naar huis?
Nowee: “Als je bijvoorbeeld een zelfdoding hebt of een stel dat tijdens hun verlovingsfeestje omkomt bij een auto-ongeluk; dat blijf je je altijd herinneren. Zoiets neem je mee. Maar de dames in de koren zijn ook m’n vriendinnen, sommigen ken ik al dertig jaar. Samen heb je het erover.”
Willems: “Misschien scheelt het dat we dit werk al zo lang doen en er daardoor wat makkelijker mee kunnen omgaan. Verpleegsters in een ziekenhuis hebben dat ook. Maar bij overlijden van kinderen staan we te snikken. Iedereen die wordt geboren gaat uiteindelijk dood, zo is het leven, maar het is niet de bedoeling dat een kind van 3 overlijdt… Dan huilen we mee.”
Nowee: “Soms kun je alleen maar tegen nabestaanden zeggen: ‘Zo is het leven’. De één leeft honderd jaar, de ander overlijdt al heel vroeg.”

-Wat voegt muziek toe aan een uitvaart?
Nowee: “Ik kom wekelijks in de Bieslandhof, waar mijn vader nu woont. Dan ga ik wat spelen en zie je veel bewoners meteen meedoen of meezingen. Hun kinderen herkennen ze niet meer, maar muziek van vroeger wel. Muziek is zó belangrijk voor mensen. Iedereen luistert muziek.”
Willems: “Het brengt tijdens een uitvaart bovendien warmte.”
Nowee: “Een cd is perfect, maar die voelt niks. Leden van een koor zingen misschien niet altijd helemaal perfect, maar ze brengen wel gevoel in de muziek. We vinden het hartstikke mooi dat voor anderen te kunnen doen.”

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl