'Blue Birds is in hart en ziel m'n cluppie'

DELFT – Blue Birds bestaat dit jaar vijftig jaar. Aad van den Bos zet zich afgelopen halve eeuw bijna veertig jaar in als vrijwilliger voor de Delftse honkbalvereniging. Nog altijd is de 74-jarige Delftenaar bijna dagelijks op de club te vinden, want er is altijd wel iets te doen.

Aad van den Bos was eigenlijk een voetballer. Hij speelde in de hoofdmacht van SV Wippolder. Totdat hem twee keer moedwillig een gebroken been werd geschopt. Net bijgekomen van de schrik en weer een potje meespelend in een lager elftal, kwam een corpulente tegenstander ten val. Hij brak z'n val op Van den Bos, die voor de derde keer z'n been brak.

Pure verveling
"SV Wippolder en Blue Birds speelden toen op hetzelfde complex, aan de Oudelaan", weet hij nog. "Dus dan liep ik daar op m'n krukken rond. Uit pure verveling ging ik bij het honkballen kijken." Hij was er tenslotte toch… "Ik kreeg steeds meer interesse in het honkbal." Dat was ook toenmalige buitenvelder Leen Donker opgevallen. "Hij vroeg me na een aantal maanden of honkbal niks voor mij was. Ik vond het 't proberen waard. Ging spelen in een veteranenteam. Leen leerde me alle ins en outs van het spelletje. Ik had geen betere leermeester kunnen treffen."

Aad van den Bos werd verliefd op de sport en op Blue Birds. Hij speelde zelf honkbal, maar zette zich jarenlang in als scheidsrechter en trainer. Tegenwoordig is hij één van de drie leden van de kluscommissie en is hij terreinconsult. "Als er hier op het terrein wat moet worden onderhouden of gerepareerd, dan pakken wij dat met z'n drieën op. Dat is behoorlijk wat, ja. Er is altijd wel iets te doen en te repareren. En omdat ik hier al zo lang kom, weet iedereen me altijd te vinden. Hebben ze bijvoorbeeld ergens een sleutel voor nodig? Dan komen ze naar mij." En hij heeft 'm. "Als ik iets moet aanschaffen dan kan ik dat gewoon doen, zonder toestemming te moeten vragen. Omdat ze weten dat ik alles voor de club zo zuinig mogelijk doe."
Blue Birds is een financieel gezonde vereniging met zo'n driehonderd leden, maar ook hier groeit het geld niet aan de bomen. Ook daarom zijn mannen als Van den Bos voor een vereniging onmisbaar. "Als je al het werk dat wij met het klusteam doen door professionals zou moeten laten doen, dat zou niet te betalen zijn." Maar, voegt hij eraan toe, deed hij dit niet, dan zou een ander het waarschijnlijk wel doen. "Geen mens is onvervangbaar."

Blauw bloed
Van den Bos vindt het zelf in elk geval geweldig om zich zo voor zijn club in te kunnen zetten. Waarom hij dat doet? "Ik zeg weleens dat ik blauw bloed door m'n aderen heb stromen. Blue Birds is in hart en ziel m'n cluppie. Als je dat gevoel hebt, dan doe je veel en zeg je niet gauw nee. Ik kan bovendien slecht tegen stil zitten èn heb een geweldige partner die me ook alle ruimte geeft zoveel te doen."

Heel af en toe gaat hij nog wel kijken bij SV Wippolder. "Maar ik heb eigenlijk geen binding met die club. Er is maar één honkbalclub in Delft en dat is Blue Birds, terwijl je hier vele voetbalverenigingen hebt. Wat ik verder mooi vind, is dat ik in de veertig jaar dat ik hier kom één keer een klein vechtpartijtje heb meegemaakt, en dat was nog op het oude complex. Bij voetbalwedstrijden loopt het veel en veel vaker uit de hand en is ook veel meer agressie richting scheidsrechters. Dat komt bij honkbal zelden voor."

Genieten
De 73-jarige Delftenaar hoopt nog lang van en bij Blue Birds te kunnen genieten. "Ik voel me hier heel erg gewaardeerd. Een tijdje terug ben ik zelfs benoemd tot Lid van Verdienste. Ik hoop dat ik me nog vele jaren voor de club kan inzetten. Als dat niet meer kan, zou ik dat heel erg gaan missen…"